- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
جامعه نوپاى اسلام با رحلت رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) از تمام واقعيتها چشم پوشيده و بسيارى از مسائل طرح شده از جانب پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) را به فراموشى سپرد. و مقام خاندان عظيم الشأنى را كه تا ديروز ـ با حضور پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) بسيار محترم بودند، با عروج روح رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) به جوار حق تعالى، ناديده گرفت تا آن جا كه حتى مورد بى حرمتى برخى از صحابه و مسلمانها قرار گرفتند. تا جايى كه حق ولايت آن ابر مرد ميدان رزم و عبادت و عدل و حق مالكيت آن بانوى بزرگ به هيچ انگاشته شد. و مردم احاديث نور، احاديث واسطه فيض در تكوين و تشريع، احاديث فضيلت اهل بيت(عليهم السلام) حديث ثقلين، حديث غدير، حديث منزلت و... را به فراموشى سپرده و يا به وسيله مغزهاى فروخته شده توجيه نمودند. به هر حال، جامعه با فراموشى حق، ظلمانى و تاريك شد; ولى نور ولايت و امامت و انسان كامل و معصوم در تمام صحنه ها و حوادث، روشن و آشكار بود. تا آن جا كه مخالفين او در بسيارى از مشكلات علمى و غيره به او پناه هنده شده و اعتراف به عظمت انسانى و مقام علمى و عدل او كردند.
در اين بخش به بيان نمونه هايى از اعترافات آنها مى پردازيم.
اعترافات ابوبكر
ابوبكر، در نزد عباس ـ عموى بزرگوار پيامبراسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به خلافت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام) اعتراف مى كند.
ابو رافع گفت: بعد از اين كه مردم با ابوبكر بيعت كردند، شنيدم كه به عباس مى گفت: تـو را به خـدا سـوگند، آيا مى دانى كه رسـول خـدا(صلى الله عليه وآله وسلم)فرزندان عبدالمطلب و اولاد آنها را گرد آورد و شما در جمع آنان حضور داشتى و رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «اى فرزندان عبدالمطلب، براستى خداوند پيامبرى را مبعوث نكرده جز اين كه براى او از خاندانش برادر و وزير و وصى و خليفه قرار داده است. پس، چه كسى از شما با من بيعت مى كند تا برادرم و وزير و وصى و خليفه من در ميان خاندانم باشد؟» هيچ كس از شما پاسخ نداد! سپس فرمود: «اى فرزندان عبدالمطلب! در اسلام جلودار باشيد نه دنباله رو; به خدا سوگند، هر آينه رهبرى و مقام بلند خلافت به دست غير شما مى افتد. و آنگاه پشيمان مى شويد!» پس، در اين هنگام على(عليه السلام)ايستاد و به آن حضرت با توجه به شرطى كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) كرده بود، بيعت كرد. ]اى عباس[ آيا اين جريان را قبول دارى؟ گفت: بلى[268].
