- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
وآنگاه صحيح بخارى را گشودم كه در آن آمده بود:
عمربن خطاب بر حفصه وارد شد كه اسماء بنت عميس نزد او بود، وقتى اسماء را ديد گفت: اين كيست؟ حفصه گفت: اسماء بنت عميس. عمر گفت: اين همان زن حبشى، زن دريائى است! اسماء گفت: آرى! عمر گفت: در هجرت، بر شما سبقت جستيم، پس ما به رسول خدا از شما سزاوارتريم. اسماء خشمگين شده گفت: نه به خدا قسم، شما همراه پيامبر بوديد و او گرسنه هايتان را اطعام و نادانانتان را پند مى داد و ما در خانه اى در سرزمين دشمنان در حبشه بوديم ولى قلوبمان با خدا و پيامبرش بود، بخدا قسم هرگز غذائى را نخوردم و آبى را نياشاميدم مگر اينكه پيامبر خدا«ص» را ياد مى كردم يا اينكه همواره مورد اذيّت و آزار قرار ميگرفتم و با ترس و وحشت مى زيستم. و من اين سخنان را براى پيامبر نقل خواهم كرد بدون اينكه كم و زياد كنم و از او خواهم پرسيد و هنگامى كه نزد پيامبر«ص» آمد عرض كرد: اى رسول خدا! عمر چنين و چنان گفت.
حضرت فرمود: چه پاسخش دادى؟
عرض كرد: چنين و چنان گفتم.
حضرت فرمود: اوبه من سزاوارتراز شما نيست وهمانااو واصحابش يك هجرت بيشترنداشتند ولى شمااهل كشتى دوهجرت داشتيد.
اسماء گويد:ابوموسى واصحاب كشتى راديدم كه همواره مى آمدند و درباره اين حديث ازمن مى پرسيدند وهيچ چيز دردنيا براى آنان جالب تر وارزنده تر ازاين سخن پيامبر«ص» درحقّ آنهانبود.[316]
پس از اينكه آن شيخ عالم و ديگر حاضران، احاديث را خواندند، چهره هاشان تغيير كرد وشروع كردند به يكديگرنگريستن ومنتظر آن عالم شدند كه خود او سخت شگفت زده شده بود وچاره اى نداشت جزاينكه ابروهايش را به علامت تعجّب بالا برده وگفت: پروردگارا، برعلمم بيفزاى.
سپس گفتم: حال اگر شخص پيامبر«ص» نخستين كسى باشد كه در باره ابوبكر ترديد دارد و به نفع او گواهى ندهد زيرا نداند كه پس از او چه كار خواهند كرد، و اگر رسول خدا«ص» اقرار به برترى عمربن خطاب نسبت به اسماء بنت عميس ننمايد بلكه اسماء را بر او برترى بخشد، پس من حقّ دارم شك كنم و هيچ كس را برترى ندهم تاآنكه حقّ را جستجو كرده و آن را بيابم، و معلوم است كه اين دو حديث، تمام احاديثى را كه در باره ابوبكر و عمر وارد شده، باطل مى سازند زيرا اين حديثها نزديكتر به واقعيّت و حقيقت است تا آن احاديث فضيلت كه ادّعا مى شود.
