شبهاى قدر اوج معنويت ماه رمضان است، شبهايى است كه زندگى مؤمن در آن سراسر رنگ خدا مى گيرد، پهنه يى است كه روزه دار بر آن مى ايستد و بر همه ى (ماسواى) حق پشت مى كند و در خلوت پر راز شب با عبوديت محض در پيشگاه خدا همه چيز و حتى خود را به فراموشى مى سپارد، از هر چه زمينى است مى بُرَد و با آسمان پيوند مى خورد، مجرد مى شود، و به عبادت خداى يكتا مى ايستد، پرده اسباب و قوانين و نواميس جهان به يك سو مى رود، و مؤمن با دل و جان تنها خدا را مى بيند كه كارگزار همه هستى است و با چشم جان كلام خدا را مى نوشد كه: (فرشتگان به فرمان خدا فرود مى آيند)، و با دل در مى يابد كه كاينات چون گويى با چوگان امر الهى متحركند، و اين امر او و اراده او است كه سيطره خويش بر همه چيز گسترده است... .
ليله قدر، ميعاد انسان با خداست، شب رنگ باختن جسم و حكومت روح است، شب حقارت ماده و عظمت معناست، شب تجلّى معنويت دين و آسمانى شدن زمين است، شب همگامى انسان با فرشتگان است، شب فراموشى خود و استغراق در خدا است، شب باران مهر و رحمت حق بر روزه داران خداجوست، شب تقدير الهى است; آرى شب قدر شب نزول ملائكه، به نزد امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) است.
در شبهاى قدر بايد همچنانكه پيشوايان به ما آموخته اند با خداى جهان به راز و نياز و دعا و نيايش بپردازيم، چه خوب است كه سراسر شب بيدار ماند، و در نماز و عبادت كوشيد، و نيازها را به پيشگاه خدا عرضه داشت، و مهر و رحمت و آمرزش از او خواست و پيوند فطرى خويش را با ذات هستى آفرين او تجديد كرد و استوار ساخت، و براستى محروم كسى است كه از فيض اين شب محروم بماند چرا كه اوج تجلّى همه سازندگيهاى فريضه انسان ساز روزه را بايد در شب قدر ديد و در شب قدر به كمال رساند.
اميد است ملّت بيدار دل ما و بويژه جوانان عزيز با برخوردارى از بركات ماه رمضان، در شبهاى قدر به كمال انسانى خويش توجه كنند، و با شور و ايمان در اين شبهاى مكرّم بر مراتب فضيلت و تعالى معنوى خويش بيافزايند، تا پس از هر ماه رمضان مسلمانى باشيم كه اسلام و ژرفاى تعاليم و احكام پرارج آن را بهتر شناخته و جان خويش را به هدفهاى اين آيين آسمانى نزديك تر ساخته باشيم.
