من با آنكه آدم دير باورى هستم از تماسهاى مختلفى كه با او داشتم مطمئن شدم مسأله عادى نيست و يك جريان الهى در كار است. از حفظ قرآن مهمتر اين بود كه پيدا كردن آيات از روى قرآن براى او همچون آب خوردن بود، و هر قرآنى را از هر چاپى (يا خطى) به او مى دادى و مى گفتى كَلْ كاظم فلان آيه را بياور، مثل استخاره كردن با قرآن كه قرآن را باز مى كنند باز مى كرد آيه در همان صفحه بود يا صفحه قبل و بعد از آن، من اين مسأله را با چشم ديدم و تفسيرى بر اين كار جز يك امداد الهى نيافتم زيرا در مورد حفظ قرآن ممكن است كسى بگويد حافظه او بسيار قوى است و مثلاً سالها زحمت كشيده و آن را حفظ كرده و الان هم مرتباً مى خواند كه يادش نرود (در حالى كه چنين نبود) ولى پيدا كردن آيات فوراً بلكه نشان دادن بدون كاوش كردن آن هم نه از روى يك قرآن معيّن كه در باره آن تمرين داشته باشد، بلكه از قرآنهاى كاملاً مختلف چاپى و خطى و ريز و درشت امرى نيست كه بتوان از طريق عادى تفسيرى براى آن پيدا كرد.

جالب اينكه عالم بزرگوار مرحوم حاجى ميرزا مهدى بروجردى منشى مخصوص و مشاور معروف آية اللّه العظمى حائرى يزدى مؤسس حوزه علميه قم كه ما در همسايگى ايشان زندگى داشتيم مشغول تأليف كتابى به نام «برهان روشن» در عدم تحريف قرآن بود و با علاقه عجيبى اين مسأله را تعقيب مى كرد و سرانجام اين كتاب را كه در موضوع خودش كتاب خوبى است منتشر ساخت. يك روز اطلاع يافتم كه او در صدد تماس نزديك با كربلايى كاظم است و سؤال و جواب زيادى از او مى كند بعد از تحقيق معلوم شد كه ايشان مى خواهد يكى از دلائل عدم تحريف را (علاوه بر دلائل زياد ديگر) اين موضوع معرفى كند كه مسلماً با قرائنى كه در دست است قرآنى را كه كربلايى كاظم در حفظ دارد و با امداد غيبى حافظ شده و آنچه در حفظ اوست قاعدتاً بايد قرآن اصلى باشد چون كمترين تفاوتى در ميان آنچه كربلايى كاظم مى خواند با قرآن موجود وجود ندارد و اصالت قرآن روشن تر مى شود و حدّاقل اين ماجرا تأييدى است بر اين مسأله عدم تحريف.

به هر حال او مرد عجيبى بود و همه قرائن نشان مى داد كه حافظ بودن او جنبه عادى ندارد و خدايش رحمت كند و به همه ما توفيق هر چه بيشتر براى خدمت به قرآن مجيد مرحمت فرمايد كه سعادت و افتخار را موجب مى شود و لذتى بالاتر از اين نيست آمين رب العالمين 15/8/67 ـ 25 ربيع الاول 1409.^[25]