تقديم به آن كه مظلومانه زيست و غريبانه به ملكوت پركشيد; سردار رشيد اسلام، شهيد سيد حسين فروتن
آغاز
سرزمين ما، ايران، از گذشته هاى دور جايگاه فرهنگ و تمدن بوده است. چنانكه در هزاران سال پيش اجداد اين ملّت، نمونه و الگوى پيشرفت و تمدن اصيل و حقيقى براى ساير ملل به شمار مى رفته اند. ايران بزرگ ـ در قديم ـ كشورى پهناور در عرصه گيتى بود و ايرانيان انسانهايى دوست داشتنى و مورد علاقه ديگران بودند.
تاريخ در دل خود، رمز و رازهاى فراوانى را از آنچه بر ايران گذشته است، دارد. اگر كسى كليد گنجينه تاريخ را به دست آورد، اسرار نهفته و درسهاى عبرت آموزى براى او روشن مى شود و لذا چه زيبا امام راحل(قدس سره) فرمود: «تاريخ معلّم انسانهاست.»
خداوند متعال براى هدايت بشر پيامبرانى پاك و برگزيده را فرستاد تا انسان را به سوى توحيد و يگانه پرستى رهنمون شوند; پيامبران، بندگانى پاك هستند كه جز رضاى حق نگفته اند و راهى نپوييده اند. در قرآن به اخلاص و صفاى نَفْس ستوده شده اند و در عمل، دلدادگى خود را به حضرت حق ـ جلّ و علا ـ و نيز دستگيرى بندگان خدا نشان داده اند.
رسالت پيامبران همواره با رنج و سختى همراه بوده است و مشقتهايى كه ايشان متحمّل شده اند در پيشگاه عدل الهى به ثبت رسيده است.
انبيـا در رسـالت الهـى خويش، مـردم را به دو چيز فراخواندند: ايمان به مبـدأ و معـاد. بـاور قلبـى و عملى بـه اين كه هستى را حاكمى است خدا نام و اين آفريدگار، جهان و انسان را عبث و بيهوده نيافريده و براى دستگيرى او، رسولان خويش را فرستاده است و سرانجام روزى اين كاروان هستى در بارگاه ربوبى، توقّف مى كند و همه سرتعظيم در مقابل عظمت كران ناپيداى او فرود مى آورند و به نتيجه عمل خويش مى رسند.
