20. يا اَباذَرٍّ: لا تَنْظُرُ اِلى صِغَرِ الْخَطيئَةِ وَ لكِنِ انْظُرْ اِلى مَنْ عَصَيْتَ.

اى ابوذر: به كوچكى گناه ننگر، بنگر كه چه كسى را نافرمانى كرده اى.

.21 يا اَباذَرٍّ: اِنَّ نَفْسَ الْمُؤْمِنِ اَشَدُّ ارْتِكاضاً مِنَ الْخَطيئَةِ مِنَ الْعُصْفُورِ حينَ يُقْذَفُ بِهِ فى شَرَكِهِ.

اى ابوذر: اضطراب جان و دل انسان با ايمان براى گناه شديدتر از اضطراب دل گنجشك است هنگام بدام افتادن.

.22 يا اَباذَرٍّ: مَنْ وافَقَ قَوْلُهُ فِعْلَهُ فَذلِكَ الَّذى اَصابَ حَظَّهُ وَ مَنْ خالَفَ قَوْلُهُ فِعْلَهُ فَاِنَّما يُوَبِّخُ نَفْسَهُ.

اى ابوذر: هرآنكس كه كردارش با گفتارش مطابقت كند بهره خود را (از سعادت) دريافت نموده و هرآنكس كه كردارش مخالف گفتارش باشد جز اين نيست كه (هنگام پاداش) خويشتن را سرزنش خواهد كرد.

.23 يا اَباذَرٍّ: اَلرَّجُلُ لِيَحْرُمُ رِزْقَهُ بِالذَّنْبِ يُصيبُهُ.

اى ابوذر: مرد به سبب گناهى كه مى كند (چه بسا) از روزى خويش (كه برايش مقرّر شده) محروم مى گردد.

.24 يا اَباذَرٍّ: دَعْ ما لَسْتَ مِنْهُ فى شَىْء وَ لا تَنْطُقْ فيما لا يَعْنيكَ وَ اخْزَنْ لِسانَكَ كَما تَخْزَنُ وَرَقَكَ.

اى ابوذر: هرچه را كه در آن تو را بهره نيست و به هيچ وجه به تو مربوط نمى شود ترك كن و به سخنى كه فايده به حال تو ندارد لب مگشا و زبان خود را مانند پول خود كه در حفظ آن مى كوشى نگهدارى نما.