.118 يا اَباذَرٍّ: اَلا اُعَلِّمُكَ كَلِمات يَنْفَعُكَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِنِّ؟

قُلْتُ: بَلى يا رَسُولَ اللّهِ(صلى الله عليه وآله وسلم)،

قالَ: اِحْفَظِ اللّهَ يَحْفَظْكَ، اِحْفَظِ اللّهَ تَجِدْهُ اَمامَكَ، تَعْرَفْ اِلَى اللّهِ فِى الرَّخاءِ يَعْرِفْكَ فِى الشِّدَّةِ وَ اِذا سَاَلْتَ فَاسْاَلِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ اِذا اِسْتَعَنْتَ فَاسْتَعِنْ بِاللّهِ، فَقَدْ جَرى الْقَلَمُ بِما هُوَ كائِنٌ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ، فَلَوْ اَنَّ الْخَلْقَ كُلَّهُمْ جَهَدُوا اَنْ يَنْفَعُوكَ بِشَىْء لَمْ يُكْتَبْ لَكَ، ما قَدَرُوا عَلَيْهِ وَ لَوْ جَهَدُوا اَنْ يُضِرُّوكَ بِشَىْء لَمْ يَكْتُبْهُ اللّهُ عَلَيْكَ، ما قَدَرُوا عَلَيْهِ، فَاِنِ اسْتَطَعْتَ اَنْ تَعْمَلَ لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ بِالرِّضا وَ الْيَقينِ فَافْعَلْ وَ اِنْ لَمْ تَسْتَطِعْ فَاصْبِرْ فَاِنَّ فِى الصَّبْرِ عَلى ما تَكْرَهُ خَيْراً كَثيراً وَ اِنَّ النَّصْرَ مَعَ الصَّبْرِ وَ الْفَرَجَ مَعَ الْكَرْبِ وَ اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً.

اى ابوذر: آيا نياموزم به تو سخنانى كه خداى عزّوجلّ تو را بدان سود بخشد؟

عرض كردم: بلى يا رسول اللّه(صلى الله عليه وآله وسلم).

فرمود: (حرمت) خدا را (در زندگى) نگهدار تا ترا حفظ كرده، (حرمت و عظمت) خدا را نگهدار تا او را پيش روى خود يابى، خويشتن را در حال فراخى با خدا آشنا ساز تا تو را در حال تنگدستى و شدّت بشناسد، هرگاه خواستى سؤال كنى، پس از خداى عزّوجلّ سؤال بكن و هرگاه خواستى از كسى يارى جويى از خدا يارى جوى، پس به تحقيق كه قلم بر آنچه تا روز قيامت خواهد شد جارى شده است، در نتيجه اگر تمام مردم بكوشند كه سودى به تو برسانند كه بر تو نوشته نشده است بر آن توانا نخواهند بود و همينطور اگر تمام مردم بكوشند كه ضررى به تو برسانند كه خدا بر تو ننوشته است بر آن توانا نخواهند بود، پس اگر توانستى كه براى خدا كارى با رضا و يقين بكنى، بكن و اگر نتوانى پس صبر داشته باش زيرا كه بر صبر و شكيبايى در تحمّل آنچه از آن كراهت دارى خير فراوان مترتّب است، و همانا پيروزى توأم با شكيبايى است و فَرَج و گشايش توأم با غم و اندوه است و به درستى كه با هر دشواريى آسانى توأم است.