اى ابوذر: محبوب ترين شما پيش خداى جلّ ثنائه كسى است كه بيشتر به ياد او باشد و عزيز و گرامى ترين شما پيش خدا پرهيزكارترين شماست براى او، و نجات يابنده ترين شما از عذاب خدا كسى است كه بيشتر از او بترسد.

.107 يا اَباذَرٍّ: اِنَّ الْمُتَّقينَ الَّذينَ يَتَّقُونَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الشَّىْءِ الَّذى لا يُتَّقى مِنْهُ، خَوْفاً مِنَ الدُّخُولِ فِى الشُّبْهَةِ.

اى ابوذر: پرهيزكاران كسانى هستند كه از چيزى كه از آن پرهيز لازم نيست (و حلال است) اجتناب مى كنند از ترس آنكه مبادا در شبهه داخل شوند.

.108 يا اَباذَرٍّ: مَنْ اَطاعَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ فَقَدْ ذَكَرَاللّهَ وَ اِنْ قَلَّتْ صَلاتُهُ وَ صِيامُهُ وَ تِلاوَتُهُ لِلْقُرانِ.

اى ابوذر: هركس كه در اطاعت خداى عزّوجلّ باشد ذكر خدا كرده (حقيقتاً خدا را ياد كرده است) گرچه نماز و روزه (مستحبى)اش اندك باشد و كمتر قرآن بخواند.

.109 يا اَباذَرٍّ: اَصْلُ الدّينِ الْوَرَعُ وَ رَاْسُهُ الطّاعَةُ.

اى ابوذر: ريشه دين پرهيزكارى از حرام و گناه است و سر دين طاعت خداست.

.110 يا اَباذَرٍّ: كُنْ وَ رِعاً تَكُنْ اَعْبَدَالنّاسِ وَ خَيْرُ دينِكُمُ الْوَرَعُ.

اى ابوذر: پرهيزكار و با ورع باش تا عابدترين مردم باشى و بهترين بخش دين شما پرهيزكارى و با ورع بودن است.