.69 يا اَباذَرٍّ: رَكْعَتانِ مُقْتَصِدَتانِ فى تَفَكُّر خَيْرٌ مِنْ قِيامِ لَيْلَة وَ الْقَلْبُ ساه.

اى ابوذر: دو ركعت نماز ميانه (غير طولانى كه زياد سبك هم نباشد) با توجه و تفكّر انجام يابد بهتر از يك شب به عبادت ايستادن است در حالى كه قلب از انديشه عبادت غفلت داشته باشد.

.70 يا اَباذَرٍّ: اَلْحَقُّ ثَقيلٌ مُرٌّ وَ الْباطِلُ خَفيفٌ حُلْوٌ وَ رُبَّ شَهْوَةِ ساعَة تُورِثُ حُزْناً طَويلا.

اى ابوذر: حق سنگين و تلخ است و باطل سبك و شيرين است و چه بسا هوسرانى يك ساعت (در دنيا)، باعث حزن و غم طولانى (در آخرت) مى گردد (و چه بسا در دنيا هم)

.71 يا اَباذَرٍّ: لا يَفْقَهُ الرَّجُلُ كُلَّ الْفِقْهِ حَتّى يَرىَ النّاسَ فى جَنْبِ اللّهِ تَعالى اَمْثالَ الاَْباعِرِ ثُمَّ يَرْجِعَ اِلى نَفْسِهِ فَيَكُونُ هُوَ اَحْقَرَ حاقِر لَها.

اى ابوذر: مرد، فقيه تمام فقيه نمى شود تا مردم را در جنب عظمت خداى تعالى بمانند شتران بى ادراك بيند، سپس به خود نگريسته و خود را كمتر از آنان بيابد.

.72 يا اَباذَرٍّ: لا تُصيبُ حَقيقَةَ الاْيمانِ حَتّى تَرىَ النّاسَ كُلَّهُمْ حَمْقى فى دينِهِمْ عُقَلاءَ فى دُنْياهُمْ.

اى ابوذر: تو به حقيقت ايمان نمى رسى تا همه مردم را در دين خود اَبلَه و در دنياى خود عاقل ببينى.^[11]

.73 يا اَباذَرٍّ: حاسِبْ نَفْسُكَ قَبْلَ اَنْ تُحاسَبَ فَهُوَ اَهْوَنُ لِحِسابِكَ غَداً وَ زِنْ نَفْسَكَ قَبْلَ اَنْ تُوْزَنَ وَ تَجَهَّزْ لِلْعَرْضِ الاَْكْبَرِ يَوْمَ تُعْرَضُ لا تَخْفى عَلَى اللّهِ مِنْكَ خافِيَةٌ.

اى ابوذر، تو خود به حساب خودت پيش از آنكه تو را به پاى محاسبه آرند برس تا فردا محاسبه بر تو آسان گردد و خويشتن را بسنج پيش از آنكه تو را بسنجند و براى عرضه بزرگ به پيشگاه خدا در روز رستاخيز آمادگى پيدا كن كه هيچ چيز از تو بر خدا پنهان نمى ماند.