كَلِمَةٌ فىِ ذَمِّ سُوءِ الْخُلْقِ
] نكوهش بدخلقى [
اى برادر! اجتناب كن از كج خلقى; چه آن آدمى را از خالق و خلق دور مى كند، و هميشه خود مُعَذّب است زيرا كه بدخوى در دست دشمنى گرفتار است كه هر جا رود از چنگ عقوبت او خلاصى نيابد.
اگر زدست بلا بر فلك رود بدخوى *** زدست خوى بدِ خويش در بلا باشد
و خوش خُلْقى اَفْضل صفات اولياء است.
و آيه كريمه وَ اِنَّكَ لَعَلى خُلُق عَظيم[8] شاهد بر اين مُدّعى است.
كَلِمَةٌ فىِ ذَمِّ الْعَداوَةِ وَ الشَّتْمِ
] نكوهش عداوت و ناسزاگويى [
اى برادر عزيز! از حِقْد و عداوت و دشمنى بپرهيز كه ثمره آن اندوه و اَلَم دنيوى و اخروى است و از آثار آن، ضرب و فحش و لعن و طَعْن است، و شكّى نيست در خِباثتِ هر يك از اين صفات، خصوص دشنام و فحش دادن.
در روايت نبوى(صلى الله عليه وآله وسلم) است كه: «خدا حرام كرده بهشت را بر هر فحّاش هرزه گوى كم حيا، كه باكى نداشته باشد از هر چه بگويد و هر چه به او بگويند، و چنين شخصى را اگر تفتيش نمائى و به حقيقت امر او برخورى يا ولدالزّنا است، يا شيطان در انعقاد او با پدرش شركت كرده و او به هم رسيده است.[9]
