پنجم : آنكه اجتناب از مصاحبت بَدان و اشرار را لازم داند و دورى از همنشينى صاحبان اخلاق بد را واجب شمرد، و در صَدَد آن باشد كه مصاحبت كند با صاحبان اخلاق حسنه و بزرگان دين، زيرا كه مجالست و صحبت با هر كسى مدخليّت عظيم دارد.
چه طبع انسان دزد است آنچه را كه مكرّر از كسى ديد قهراً اخذ مى كند.
پسر نوح با بدان بنشست *** خاندان نبوّتش گم شد
سگ اصحاب كهف روزى چند *** پى نيكان گرفت و مردم شد
به علاوه اينكه هر كس مجالست كند با اهل معصيت و بَدان، در عذاب ايشان شريك شود و به آتش ايشان بسوزد.
قالَ اللّهُ تَعالى: وَ لا تَرْكَنُوا اِلَى الَّذينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النّارُ.[82]
و من به جهت آنكه بر تو معلوم شود كه مجالست با اهل معصيت چه اثر دارد، يك حديث شريفى كه جامع است فوائد عظيمه را در اينجا نقل مى كنم; و اين رساله را به آن ختم مى نمايم:
شيخ اَجَلّ اَقْدم «ثِقَةُ الاِْسْلامِ كُلَيْنى» عَطَّرَ اللّهُ مَرْقَدَهُ از حضرت صادق(عليه السلام)روايت كرده كه آن حضرت فرموده: روزى عيسى(عليه السلام) عبور كرد به قريه اى كه اهل آن قريه و طيور و حيوانات آن تمام مرده بودند!
حضرت عيسى(عليه السلام) چون مرده هاى ايشان را ملاحظه كرد با حواريّون فرمودند: اهل اين قريه به عذاب الهى هلاك شده اند، زيرا كه اگر به مرگ خداى خود به تفرقه مرده بودند يكديگر را دفن مى كردند.
