كَلِمَةٌ فىِ ذَمِّ الْحَسَدِ
] نكوهش حسد [
اى برادر عزيز! تا توانى از حسد بپرهيز كه شخص حسود در دنيا و عُقبى به عذاب شديد گرفتار است، و لحظه اى از غم و اَلَمْ خالى نيست.
حسود از غم عيش شيرين خلق *** هميشه رود آب تلخش به حلق
اگر خوب ملاحظه كنى حسود در مقام عناد با ربِّ عِباد است و خدا را اَلْعَياذُ بِاللّهِ جاهل، يا خود را عالم تر مى داند به مصالح و مفاسد عباد، و اين هر دو كفر است و جُحُود، كه مبتلا است به آن بيچاره مَردِ حسود.
پس مَحْسود باش و حاسِد مباش. همانا ترازوى حاسِد هميشه سبك است به واسطه ترازوى مَحْسود.
حضرت رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده اند: اَقَلُّ النّاسِ لَذَّةً اَلْحَسُودُ.[23]
و حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرموده اند:
اَلْحَسُودُ لا يَسُودُ.[24]
و مثل مشهور است كه: كَفى لِلْحَسُودِ حَسَدُهُ.