خدمت آن حضرت عرضه داشتند كه چه زود پير شديد. فرمودند: مرا پير كرد سوره «هود» و «واقعه» و «مرسلات» و «عمّ يتسائلون»^[3] كه در آنها احوال قيامت و عذاب بر امّت هاى گذشته ذكر شده است.

و اگر نديده اى، شنيده اى حكايت خوف انبياء و مُقَرَّبين و غَش هاى حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) و تضرّع و مناجات حضرت سيّد السّاجدين(عليه السلام) را.

كَلِمَةٌ فىِ الرَّجاءِ

] رجاء و اميدوارى [

اى برادر! از رحمت خدا مأيوس مباش و اميدوار وراجى باش و بدان كه: دنيا مزرعه آخرت است. و دل آدمى حكم زمين را دارد و ايمان چون تخم است و طاعات آبى است كه بايد زمين دل را با آن سيراب نمود و پاك كردن دل از معاصى و اخلاق ذَميمه به جاى پاك ساختن زمين است از خار و خاشاك.

و روز قيامت هنگام دِرَويدن است. پس كسى كه اين نحو زراعت كند و پس از آن اميد داشته باشد، رجاء او صادق است. واِلاّ آن نيست جز غرور و حُمق.

فصحاى عرب گفته اند:

مَا اشْتارَ الْعَسَلَ *** مَنِ اْختارَ الْكَسَلَ

نابرده رنج گنج ميّسر نمى شود *** مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد