عفاف و دورى از مردان بيگانه

فاطمه(عليها السلام) در پاسخ اين سؤال كه «براى زنان چه چيز بهتر است؟» فرمودند: «براى زنان بهترين چيز آن است كه مردان را نبينند و مردان نيز آنان را نبينند».^[88]

و نيز در پاسخ سؤال پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) كه از ياران خويش پرسيده بودند: «زن چه وقت به پروردگار خويش مقرّبتر و نزديكتر است؟»، فاطمه(عليها السلام) گفتند: «زن آنگاه به خداى خويش نزديكتر و مقرّبتر است كه در قعر (پنهان ترين مكانِ) منزل خويش اقامت گزيند».

پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) (چون پاسخ فاطمه را شنيد) فرمود: «فاطمه پاره تن من است.»^[89]

البته روشن است كه بيرون آمدن زنان مادامى كه سبب انجام حرامى نشود اشكال ندارد و احياناً به خاطره پاره اى از امور رُجحان يا لزوم پيدا مى كند، و منظور از اين روايات، اين نكته مى باشد كه: بهتر است زنان بدون جهت و ضرورت خود را در معرضِ ديد مردان بيگانه قرار ندهند.

تقسيم كار با خادمه منزل

«سلمان فارسى» مى گويد: «فاطمه(عليها السلام) نشسته بود و آسياى دستى جو را آرد مى كرد و دسته آسيا (به جهت مجروح بودن دست فاطمه(عليها السلام)، خونين بود، و حسين(عليه السلام) كه در آن هنگام كودك خردسالى بود در گوشه اى از خانه از گرسنگى گريه مى كرد; عرض كردم: اى دختر رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) دستت را مجروح كرده اى در حالى كه فضّه»^[90] هست (كه كارها را انجام دهد); فرمود: رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) به من سفارش كرده است كه يك روز خدمت (كار در خانه) با «فضّه» و يك روز با من باشد، و نوبت او ديروز بود...»^[91]