- انسان شناسى
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- همه صفحات
به هر حال، ازدواج آنگاه كه به عنوان امرى فطرى، سير طبيعى خود را طى كند، به هدف پديد آمدنِ فرزند صالح و حفظ مقام انسانى در نسل حاضر و آينده دست يافته است وگرنه ازدواج سير فطرى خود را نپيموده است.
علاّمه بزرگوار طباطبايى(ره) در اين باره، چه زيبا فرمود:
«آزادى و بى قيدى زن و شوهر و جمع شدن هر يك از آنان با بيگانه، هر كجا و هر وقت كه بخواهد... همان گونه كه هم اكنون براى ملّت هاى متمدّن يك عادت جارى شده است ـ و زنا خصوصاً زناى محصنه كه سخت در بين آنانشايع شده و نيز تثبيت هرگونه ازدواج، تحريم قانونى و جدايى طرفين و رها نمودن شوهر و اتّخاذ همسر ديگر... و همچنين ناديده گرفتن مسأله فرزنددارى، وظيفه تربيت فرزند و پى ريزى نكاح بر اساس اشتراك در زندگانى خانوادگى ـ آن گونه كه امروز در بين ملّت هاى به اصطلاح، پيشرفته جهان متداول است ـ و از خود دور كردن فرزندان و فرستادن آنان به مؤسسات عمومى (چون شيرخوارگاه ها و كودكستان ها) اينها همه بر خلاف سنت فطرت است. و اصولا، انسان از نظر خلقت به نحوى سرشته شده كه اين روش هاى تازه و نو كه اساس معنويت الهى انسان را بر باد مى دهد با فطرتش سازگار نيست;
البته حيواناتى كه در تولّد و پرورش يافتن، به بيش از باردارى مادر، شيردادن و پرورش در پرتو همراه بودن مادر، احتياجى ندارند، به طور طبيعى ضرورتى هم به ازدواج و مراقبتهاى ويژه ندارند. در نتيجه، اين نوع حيوان ها به مقدارى كه با حفظ نسل ـ كه از اهداف طبيعت است ـ منافاتى نداشته باشد. در اعمال جنسى آزادند.»[278]
ازدواجهايى كه همراه با آداب معنوى و رعايت فضايل اخلاقى و خواسته هاى فطرى نيست و صرفاً براى اغراض حيوانى صورت مى گيرد، به غرض عالى ازدواج كه دست يابى به نسل پاك است نمى رسد.
بنابراين، نسل پاك را بايد در دايره ازدواج با رعايت احكام شرعى، آداب معنوى و مسائل اخلاقى انتظار داشته باشيم. و مرد و زن در تمام مراحل زندگى بايد توجّه به غرض اصلى ازدواج (وجود ذريّه طيّب) داشته باشند.
