اين ديدگاه از نظر عقل و اسلام محكوم است. چنين ديدگاهى علاوه بر ضربه هاى روانى ـ كه احياناً در پايان هر عمل ناهنجار پيدا مى شود ـ تحقير شرف و عظمت و مقام الهى انسان است.

در قلمرو زندگى انسان، هر عمل و انديشه و نيز ارضاء هر خواسته اى بايد براى انسان با توجّه به بُعد انسانى معنوى او در نظر گرفته شود. ناديده گرفتن اين مهم، كاستى و پستى بشر را در پى دارد كه از نظر عقل قبيح و زشت است.

زنى كه قبول كرده هر لحظه و ساعتى در معرض نگاه هاى شهوانى و تماس هاى نامطلوب باشد، در واقع خود را به هوس زودگذر خويش و ديگران فروخته است. و به اين وسيله از ديد عقلى و انسانى در پائين ترين درجه پستى قرار گرفته است; زيرا گوهر گرانبهاى انسانى خود را قربانى كرده است. و مردى كه حاضر شده خارج از دايره ازدواج ارضاء شهوت كند، غيرت و شرف انسانى را به هيچ گرفته است. به همين جهت، چنين مرد و زنى مورد نفرت خداى متعال قرار گرفته و رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) او را از برادران شيطان خوانده است.

خداوند به مرد زن نما و زن مردنما و مردى كه از زن (ازدواج) كناره گيرد، لعنت فرستاد و فرشتگان آمين گفتند; زيرا اين روش (ترك ازدواج) پس از حضرت يحيى(عليه السلام)منسوخ شد.^[267]

«عكاف، گفت: خدمت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) رسيدم; فرمود: عكاف، زن دارى؟ گفتم نه; فرمود: در اين باره، مشكلى دارى؟ گفتم: خير; فرمود: تو كه سالم و توانگرى ـ گفتم: آرى بحمداللّه; فرمود: در اين صورت تو از برادران شيطانى، يا بايد از راهبان مسيحى باشى يا ـ اگر مسلمانى ـ مثل همه مسلمانان رفتار كنى. زن گرفتن از سنّت هاى ما است; بدترين افرد شما بى زنان (عزب ها) هستند، بدترين مردگان، اموات عزبند...؟ و اى بر تو اى عكاف، زن بگير، كه خطاكارى. گفتم: يا رسول اللّه، پيش از آن كه از جاى خود برخيزم، مرا زن بده; فرمودند: «كريمه» دختر كلثوم حميرى را به ازدواج تو درآوردم.»^[268]