7. به احترام نام آن گرامى از جا برخاستن.
8. توجه به آن حضرت با خواندن برخى از زيارات كه در كتاب مفاتيح الجنان ياد شده است.
9. هنگام پيش آمدن گرفتارى و در امور مهم به حضرتش متوسّل شدن كه يكى از مصاديق آن رفتن به مسجدِ جمكرانِ قم و خواندن نماز حضرت و توسل به آن جناب مى باشد.
داستان مسجد جمكران به اختصار
در كتاب تاريخ قمِ مرحوم ناصر الشريعة به نقل از حاج ميرزا حسين نورى مؤلف كتاب مستدرك الوسائل آمده است: «شيخ حسن بن مثله جمكرانى، رحمة الله عليه، گويد: شب سه شنبه هفدهم ماه مبارك رمضان سال 393 در خانه خود خوابيده بودم كه ناگاه جماعتى به در خانه آمده و مرا بيدار كردند و گفتند برخيز امام زمان(عليه السلام) تو را مى خواهد; به درِ خانه آمدم جماعتى از بزرگان را ديدم، سلام كردم، جواب دادند و مرا آوردند تا بدان جايگاه كه اكنون مسجد است رسيديم. در آنجا حضرت روى تختى نشسته بودند و مرا به نام خواندند و فرمودند: «برو به حسن مسلم ]كه خود را صاحب آن زمين مى دانسته [ بگو كه اين زمين شريفى است و خداى تعالى اين زمين را از زمين هاى ديگر برگزيده است. و نزد سيد ابوالحسن برو و بگو اين زمين را از حسن مسلم بگيرد و به ديگران بدهد تا مسجد بنا كنند و مردم را بگو تا به اين مكان توجه كنند و آن را عزيز دارند. و چهار ركعت نماز اينجا بگذارند; دو ركعت نماز تحيت مسجد در هر ركعت يك بار سوره حمد و هفت مرتبه سوره قل هو الله احد و تسبيح ركوع و سجود هفت بار بگويند و دو ركعت نماز امام زمان به اين نحو كه در هر دو ركعت چون در سوره حمد به اياك نعبد و اياك نستعين رسيدند آن را صد بار بگويند و بعد از آن سوره حمد را تمام كنند و تسبيح ركوع و سجود را هفت بار گويند و پس از تمام شدن نماز لا اِلهَ إِلاَّ اللّهُ بگويند و تسبيح حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام)(سى و چهار مرتبه اللّهُ اَكْبَر و سى و سه مرتبه اَلْحَمْدُ لِلّهِ و سى و سه مرتبه سُبْحانَ اللّه) گفته سر به سجده گذارده صد بار أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَالِ مُحَمَّد گويند; هر كه اين دو ركعت نماز را بخواند مانند آن است كه در كعبه خوانده باشد». به اين ترتيب اين مسجد بنا شد و همواره محل آمد و رفت شيعيان و متوسّلان به امام(عليه السلام) مى باشد.
