آشنايى خود را آشكار نمى سازد و از امام مى خواهد كه دلائل امامت و مواريثى كه از پيامبران نزد اوست ارائه دهد و امام(عليه السلام) ارائه مى فرمايد و معجزاتى آشكار مى فرمايد و سيد حسنى با امام بيعت مى كند و پيروان او نيز با امام بيعت مى كنند; به جز گروهى حدود چهار هزار نفر كه نمى پذيرند و به امام(عليه السلام) نسبت سحر و جادوگرى مى دهند. امام(عليه السلام) پس از سه روز موعظه و نصيحت، چون نمى پذيرند و ايمان نمى آورند، دستور قتل آنها را صادر مى فرمايند و همه آنان به فرمان امام كشته مى شوند.^[160]

5. «نداى آسمانى»:

يكى ديگر از علامات مشهور، نداى آسمانى است و آن چنان است كه پس از ظهور امام غائب در مكّه، بانگى بسيار مهيب و رسا از آسمان شنيده مى شود كه امام را با اسم و نسب به همگان معرفى مى كند و اين ندا از آيات الهى است; در اين ندا به مردم توصيه مى شود كه با امام بيعت كنيد تا هدايت يابيد و مخالفت حكم او را ننماييد كه گمراه مى شويد.^[161]

و نداى ديگرى قبل از ظهور صورت مى گيرد كه براى تثبيت حقانيت حضرت على(عليه السلام) و شيعيان او خواهد بود.^[162]

6. «نزول عيسى مسيح(عليه السلام) و اقتداى او به حضرت مهدى(عليه السلام)» :

در پاره اى از روايات نزول عيسى مسيح(عليه السلام) از آسمان و اقتداى او در نماز به حضرت مهدى(عليه السلام) جزو امورى كه همراه ظهور آن حضرت صورت مى گيرد ذكر شده است. رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به دختر خويش فاطمه زهرا(عليها السلام)فرمودند: «وَمِنّا وَاللّهِ الَّذى لا اِلهَ إِلاّ هُوَ مَهْدِىٌّ هذِهِ الاُْمَّةِ الَّذى يُصَلّى خَلْفَهُ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ;^[163] و به خدايى كه پروردگارى جز او نيست سوگند كه مهدى اين امت از ما است همانكه عيسى بن مريم پشت سر او نماز مى خواند».