و فرمود: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنْ اَعْظَمِ الْفَرَجِ;^[108] در انتظار فرج بودن از بزرگترين فرج است».

مرحوم آية الله سيد صدرالدين صدر مى نويسد: «انتظار، مراقبت حصول و تحقق امر مورد انتظار است، پوشيده نيست كه آثار انتظار ظهور حضرت مهدى(عليه السلام) از اصلاح خود و اصلاح اجتماع به ويژه اجتماع اماميه (شيعه) به شرح زير است.

1. انتظار خود به خود، تمرين و رياضت مهمى براى نفس انسان است تا آنجا كه گفته شده «اَلاِْنتِظارُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ» و لازمه انتظار مشغول داشتن قوه متفكّره و توجه دادن و جمع كردن نيروى فكر و خيال به سوى مطلب مورد انتظار مى باشد، و اين كار قهراً دو فايده در بر دارد:

الف ـ نيروى فكرى انسان موجب افزايش نيروى عمل مى گردد.

ب ـ انسان توانايى و قدرت متمركز كردن حواس و نيروى خود را پيرامون موضوع واحدى پيدا مى كند.

و اين دو فايده از مهمترين امورى است كه انسان در معاد و معاش خود به آن نياز دارد.

.2 انتظار موجب آسانى مصيبت ها و مشكلات بر انسان مى شود; زيرا مى داند در معرض جبران و برطرف شدن هستند و چقدر تفاوت است ميان مصيبتى كه انسان بداند تدارك و جبران مى شود و مصيبتى كه تدارك و جبران آن معلوم نيست; به ويژه آنكه احتمال تدارك و جبران نزديك باشد; حضرت مهدى(عليه السلام) با ظهور خود زمين را پر از قسط و عدل مى سازد (و همه مصيبت ها را برطرف مى نمايد).