برخى از اصحاب امام
هر چند به علّت محدوديت امام و خفقان حاكم بر جامعه، ياران ويژه امام عسكرى(عليه السلام) بسيار زياد نيستند، امّا همان افراد كه از فيوضات امام برخودار شده اند از زمره بزرگ مردان الهى و علماى پرهيزكار به شمار مى روند، كه به اختصار چند تن از آنان را معرفى مى كنيم:
.1 «احمد بن اسحاق اشعرى قمى» از ياران ويژه و كارگزاران امام عسكرى(عليه السلام) و بزرگ قمى ها بود; مسائل اهل قم را او نزد امام مى برد و پاسخ مى گرفت، و زمان امام جواد و امام هادى(عليه السلام) را نيز دريافته و از آن بزرگواران هم روايت كرده است.[61]
احمد بن اسحاق به جناب «حسين بن روح» ـ نايب سوم امام عصر در غيبت صغرى ـ نامه نوشت و اجازه خواست به حج برود. اجازه صادر و پارچه اى هم براى او فرستاده شد. احمد گفت: «به من خبر وفاتم داده شد.» و در بازگشت از حج در حلوان (سرپل ذهاب فعلى) در گذشت.[62]
«سعد بن عبدالله» در مورد وفات احمد بن اسحاق مى گويد: «او در سه فرسخى حلوان (سرپل ذهاب) تب كرد و سخت بيمار شد، چنانكه از او مأيوس شديم. چون به حلوان درآمديم در كاروانسرايى منزل گرفتيم. احمد گفت: «مرا امشب تنها بگذاريد و به جايگاههاى خود برويد». هر كس به جايگاه خود رفت. نزديك صبح به فكر افتادم، چشم گشودم، «كافور» خادم مولاى خود امام عسكرى(عليه السلام)را ديدم كه مى گويد: «اَحْسَنَ اللّهُ بِالْخَيْرِ عَزائَكُمْ وَجَبَرَ بِالْمَحْبُوبِ رَزِيَّتَكُمْ; خداوند شما را تسليت نيكو دهد و به پاداش پسنديده مصيبتتان را جبران فرمايد». سپس گفت: «غسل و كفن مصاحب شما احمد انجام شد، برخيزيد و او را دفن كنيد، همانا او به جهت قرب به خداى متعال، نزد مولايتان از همه شما گرامى تر است»; آنگاه از نظر ما پنهان شد».[63]
