پدرم فدايتان باد و مادرم و خودم، چگونه نيكويى ثناى شما را ـ ]نسبت به خدا[ ـ وصف كنم و زيبايى احسانتان را برشمرم، و به سبب شما، خداوند ما را از ذلّت و خوارى بيرون آورد، و از سختيهاى گرفتارى ها نجات بخشيد، و از لبه پرتگاه هلاكتها و از آتش دوزخ نجاتمان داد. پدرم فدايتان باد و مادرم و خودم، به دوستى و ولايت شما خداوند دانستنى هاى دينمان را به ما آموخت، و آنچه از امور دنيامان تباه شده بود اصلاح فرمود، و به دوستى و ولايت شما كلمه ـ (ايمان) ـ تمام شد و نعمت بزرگ گرديد، و جدايى به الفت مبدّل گشت; و به دوستى و ولايت شما عبادت واجب پذيرفته مى شود، و براى شماست دوستى واجب و درجات رفيع و مقام ستوده و پسنديده و مكان و منزلت معلوم نزد خداى عزيز و جليل، و آبروى بزرگ و شأن عظيم و شفاعت پذيرفته. پروردگارا! به آنچه فرو فرستادى ايمان داريم، و از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) پيروى مى كنيم، پس ما را از زمره شاهدان بر رسالت بنويس. پروردگارا! دلهامان را بعد از آنكه هدايتمان فرمودى ملغزان و از نزد خود به ما رحمتى ببخش كه تو بسيار بخشنده اى. منزّه است پروردگار ما همانا وعده پروردگار ما شدنى است».
«يا وَلِىَّ اللّهِ اِنَّ بَيْنى وَ بيْنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ ذُنُوباً لايَاْتى عَلَيْها اِلاّ رِضاكُمْ فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلى سِرِّهِ وَ اسْتَرْعاكُمْ اَمْرَ خَلْقِهِ وَ قَرَنَ طاعَتَكُمْ بِطاعَتِهِ لَمَّا اسْتَوْهَبْتُمْ ذُنُوبى وَ كُنْتُمْ شُفَعآئى فَاِنّى لَكُمْ مُطيعٌ مَنْ اَطاعَكُمْ فَقَدْ اَطاعَ اللّهَ وَ مَنْ عَصاكُمْ فَقَدْ عَصَى اللّهَ وَ مَنْ اَحَبَّكُمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللّهَ وَ مَنْ اَبْغَضَكُمْ فَقَدْ اَبْغَضَ اللّهَ; اى ولىّ خدا، به راستى ميان من و خداى عزيز و جليل، گناهانى است كه جز رضايت شما آن را برنمى دارد; پس به حقّ آنكه شما را امين سرّ خويش قرار داد و مأمور رعايت و نگهبانى امور خلق خود ساخت و اطاعت شما را با اطاعت خود قرين نمود، كه بر گناهانم بخشش جوييد و شفيعان من باشيد، كه من مطيع شمايم، و هر كس از شما اطاعت كند از خدا اطاعت كرده، و هر كس شما را نافرمانى نمايد خدا را نافرمانى نموده، و هر كس شما را دوست دارد خدا را دوست داشته، و هر كس با شما دشمنى كند با خدا دشمنى كرده است».
