آنگاه امام فرمود: «هر يك از شما بخواهد مى تواند به همه اين مقامات نائل شود».
محمد بن اسماعيل عرض كرد: «فدايت شوم به چه چيز؟»
فرمود: «به اين كه با ستمگران باشد و با خوشحال كردن شيعيان ما، ما را خوشحال كند (در پست و مقامى كه قرار مى گيرد هدفش رفع ظلم و ستم از مؤمنان باشد)».
در پايان امام به محمد بن اسماعيل كه از وزراى دربار عباسى بود فرمود: «اى محمد تو نيز از آنان باش».[57]
حسين بن خالد مى گويد: «با گروهى خدمت امام رضا(عليه السلام)بوديم. از محمد بن اسماعيل يزيع سخن به ميان آمد، امام فرمود: «دوست دارم در ميان شما مثل اويى باشد».[58]
محمد بن احمد بن يحيى مى گويد: با محمد بن على بن بلال به زيارت قبر[59] محمد بن اسماعيل بن يزيع رفتيم. محمد بن على در طرف سر قبر رو به قبله نشست و گفت: صاحب اين قبر برايم نقل كرد كه امام جواد(عليه السلام) فرمود: «كسى كه قبر برادر مؤمن خود را زيارت كند و كنار قبر او رو به قبله بنشيند و دست خود را بر قبر بگذارد و هفت بار سوره «اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ» را بخواند، از فزع اكبر وحشت و هراس بزرگ قيامت ايمن مى گردد».[60]
محمد بن اسماعيل بن يزيع مى گويد: «از امام جواد(عليه السلام)تقاضا كردم پيراهنى از پيراهن هاى خود برايم بفرستد تا كفن خويش سازم. آن گرامى پيراهنى فرستاد و فرمان داد تا تكمه هايش را بردارم».[61]
برخى سخنان پربار امام(عليه السلام)
سخنان امامان معصوم كه شعاعى از آفتاب دانش ايشان است، براى بندگان خدا رهنمونى روشن و مطمئن بشمار مى رود; چرا كه آن بزرگواران از هر گونه خطا و انحراف و كج انديشى بركنارند. رهنمودهاى آنان تنها به يك بعد نظر ندارد بلكه همه ابعاد وجودى انسان را شامل مى شود و مخصوص قشر خاصى هم نيست بلكه همه اقشار را به سوى كمال انسانى سوق مى دهد و در همه مراتب فطرتها را برمى انگيزد و بيدار مى سازد.
