ارتباط با جهان غيب

بى ترديد امامان پاك ما كه اوصياى بر حق پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم) و وارثان علوم الهى اويند، از ويژگى هايى برخوردار بودند كه خداوند به پيامبران و اولياء خاص خويش موهبت مى فرمايد. يكى از اين ويژگى ها ارتباط با خداى جهان، و برخوردارى از علوم غيبى مخصوصى است كه خيال و اوهام در آن راه ندارد و همچون وحى پيامبران از شائبه هر دروغ و نادرستى بركنار است، با اين تفاوت كه اوصياء و امامان، پيامبر نبودند و دين جديدى نمى آوردند و مبلّغ و پاسدار دين پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و رهبر امت مى بودند; همانطور كه پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به اميرمؤمنان على(عليه السلام) فرمود: «اَنْتَ مِنّى بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسى إِلاّ اَنَّهُ لا نَبِىَّ بَعْدى; تو نسبت به من همچون هارون نسبت به موسى هستى، جز آنكه پس از من پيامبرى نخواهد بود».

در روايات اسلامى، نمونه هاى علوم ماورايى هر يك از امامان ما به قدرى فراوان ديده مى شود كه براى هيچ مسلمان آگاه بى غرضى جاى ترديد باقى نمى گذارد كه آن بزرگواران بر دانشى ژرف و الهى تكيه داشتند و هر گاه صلاح مى ديدند براى هدايت پيروان، گوشه اى از دانسته هاى غيبى خويش را آشكار مى كردند.

اينك به نمونه هايى از علوم پنهانى و غيبى امام صادق(عليه السلام) توجه كنيد:

1.پس از شهادت زيد بن على (سلام الله عليه)، يحيى فرزند ارشد زيد، پنهانى به ايران رفت. پس از مدتى در شرق ايران گروهى را گرد آورد و عليه خليفه اموى قيام كرد و مردانه جنگيد و سرانجام با رشادت شهيد شد. پيكر او را نيز چون پدرش زيد، به دار آويختند، و سالها بر دار بود تا ابومسلم قيام كرد و بدن يحيى را فرود آورند و با احترام به خاك سپردند.

در ايامى كه يحيى به سوى خراسان مى رفت، يكى از شيعيان به نام متوكل بن هارون كه از سفر حج باز مى گشت و در مدينه امام صادق(عليه السلام) را نيز ملاقات كرده بود، با يحيى روبرو شد.