ولادت ثامن الحُجَج(عليه السلام)

روز يازدهم ماه ذيقعده سال 148 هجرى در مدينه در خانه امام موسى بن جعفر(عليه السلام)فرزندى چشم به جهان گشود^[1] كه بعد از پدر تاريخ ساز صحنه ايمان و علم و امامت شد. او را على ناميدند و در زندگى به رضا معروف گشت.

مادر گرامى او نجمه^[2] نام داشت، و در خردمندى و ايمان و تقوى از برجسته ترين بانوان بود.^[3]

اصولا امامان پاك ما همگى از نسل برترين پدران بودند و در دامان پاك و پر فضيلت گرامى ترين مادران پرورش يافتند.

تعيين و تصريح امامت امام رضا(عليه السلام)

امام رضا(عليه السلام) در سال 183 هجرى، پس از شهادت امام كاظم(عليه السلام)در زندان هارون، در سن سى و پنج سالگى بر مسند الهى امامت تكيه زد و عهده دار پيشوايى امت شد.

امامت آن گرامى همانند ساير ائمه معصومين(عليهم السلام) به تعيين و تصريح رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) و با معرفى پدرش امام كاظم(عليه السلام) بود.

امام كاظم(عليه السلام) پيش از دستگيرى و زندان، مشخص كرده بود كه هشتمين امام راستين و حجت خدا در زمين پس از او كيست، تا پيروان و حق جويان، در ظلمت نمانند و به كجروى و گمراهى نيفتند.

* مخزومى مى گويد: امام موسى بن جعفر(عليه السلام) ما را احضار فرمود و گفت: «آيا مى دانيد چرا شما را طلبيدم؟»

ـ نه!

ـ خواستم تا گواه باشيد كه اين پسرم ـ اشاره به امام رضا(عليه السلام) ـ وصى و جانشين من است...^[4]