* اباصلت هروى از ياران نزديك امام مى گويد: من همراه امام على بن موسى الرضا(عليه السلام)بودم، هنگامى كه مى خواست از نيشابور برود بر استرى خاكسترى رنگ سوار بود و محمد بن رافع، احمد بن الحرث، يحيى بن يحيى، اسحق بن راهويه و گروهى از علماء گرد امام اجتماع كرده بودند، آنان عنان استر امام را گرفتند و گفتند: «تو را به حرمت پدران پاكت سوگند مى دهيم كه براى ما حديثى كه خود از پدرت شنيده باشى بگو».

امام سر از محمل بيرون آورد و فرمود: «حَدَّثَنا اَبى، اَلْعَبْدُ الصّالِحُ مُوسَى بْنُ جَعْفَر قالَ حَدَّثَنى اَبىَ الصّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّد، قالَ حَدَّثَنى اَبى اَبُوجَعْفَر عَلِىٍّ باقِرُ عُلُومِ الاَْنْبِياءِ، قالَ حَدَّثَنى اَبى عَلِىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ سَيِّدُ الْعابِدينَ، قالَ حَدَّثَنى اَبى سَيِّدُ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ الْحُسَيْنُ، قالَ حَدَّثَنى اَبى عَلِىُّ بْنُ اَبى طالِب(عليهم السلام)، قالَ سَمِعْتُ النَّبِىَّ(صلى الله عليه وآله وسلم) يَقُولُ سَمِعْتُ جَبْرَئيلَ يَقُولُ قالَ اللّهُ جَلَّ جَلالُهُ: اِنّى اَنَا اللّهُ لا اِلهَ إِلاّ اَنَا، فَاعْبُدُونى، مَنْ جاءَ مِنْكُمْ بِشَهادَةِ اَنْ لا اِلهَ إِلاَّ اللّهُ بِالاِْخْلاصِ دَخَلَ فى حِصْنى وَمَنْ دَخَلَ فى حِصْنى اَمِنَ مِنْ عَذابى; پدرم، بنده شايسته خدا موسى بن جعفر برايم گفت كه پدرش جعفر بن محمد صادق از پدرش محمد بن على باقر از پدرش على بن الحسين سيد العابدين از پدرش سرور جوانان بهشت حسين، از پدرش على بن ابى طالب(عليه السلام)نقل كرد كه فرمود از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)شنيدم كه فرمود فرشته خدا جبرئيل گفت خداى متعال فرموده است: منم خداى يكتا كه خدايى جز من نيست، مرا بپرستيد، كسى كه با اخلاص گواهى دهد كه خدايى جز «الله» نيست در قلعه من درآمده و كسى كه به قلعه من درآيد از عذاب من ايمن خواهد بود».^[34]

در روايتى ديگر اسحق بن راهويه كه خود در اين جمع بوده است مى گويد:

امام پس از آنكه فرمود خدا فرموده است: «لا اِلهَ إِلاَّ اللّهُ حِصْنى فَمَنْ دَخَلَ حِصْنى اَمِنَ مِنْ عَذابى» اندكى بر مركب خود راه پيمود و آنگاه به ما فرمود: «بِشُروطِها وَأَنا مِنْ شُرُوطِها»^[35] يعنى ايمان به يگانگى خدا كه موجب ايمنى از عذاب الهى مى شود شرايطى دارد و پذيرش ولايت امامت ائمه(عليهم السلام)از جمله شرايط آنست.»