موضع گيرى هاى امام
هارون از سرسختى آل على در برابر حكومت عباسيان به شدت رنج مى برد و از اين رو، از هر راهى كه ممكن مى شد، مى كوشيد تا آنان را بكوبد يا در جامعه سبك سازد، پولهاى گزاف به شاعران خود فروخته مداح دربارى مى داد تا آل على را هجو كند. از جمله در مورد منصور نمرى در ازاء قصيده اى كه در هجو آل على سروده بود فرمان داد كه او را به خزانه بيت المال ببرند، تا هرچه مى خواهد بردارد.[24]
همه علويان بغداد را به مدينه تبعيد كرد و گروهى بى شمار از ايشان را كشت يا مسموم ساخت.[25]
حتى از استقبال مردم به قبر حضرت امام حسين(عليه السلام) رنج مى برد و فرمان داد تا قبر و خانه هاى مجاور آن را خراب كنند و درخت سدرى را كه كنار آن مزار پاك روييده بود; قطع نمايند.[26] قبلاً هم پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) سه بار فرموده بود: «خدا لعنت كند كسى را كه درخت سدر را قطع مى كند».[27]
شكى نيست كه حضرت امام موسى كاظم ـ كه درود همواره خداوند بر او باد ـ نمى توانستند با حكومت چنين تباهكاره نامسلمانِ ستم پيشه و پدران او، موافق باشند; و از اين روست كه به قيام فخ رضايت مى دهند، و هم به خاطر اين است كه با شيعيان خويش دائماً در تماس مخفى بودند و موضع هر يك را فرد فرد، در مقابله با حكومت جابر وقت تعيين فرمودند.
* حضرتش به صفوان بن مهران از ياران خويش فرمودند:
«تو از همه جهت نيكويى، جز اينكه شترانت را به هارون كرايه مى دهى».
عرض كرد: «براى سفر حج كرايه مى دهم و خودم هم دنبال شتران نمى روم».
