امام فرمود : «ما از شما به پيامبر نزديكتريم».
هارون گفت : «چگونه؟»
امام فرمود : «چون پدر ما ابوطالب با پدر رسول اكرم برادر تنى (پدر و مادر يكى) بودند ولى عباس برادر ناتنى (تنها از سوى مادر) بود».
ـ «چرا شما مدعى هستيد كه از پيامبر ارث هم مى بريد; در حالى كه مى دانيم هنگامى كه پيامبر رحلت كرد عمويش عباس (پدر ما) زنده بود اما عموى ديگرش ابوطالب (پدر شما) زنده نبود و معلوم است كه تا عمو زنده است، ارث به پسر عمو نمى رسد».
امام فرمود : «آيا آزادى بيان دارم».
ـ «در آغاز سخن، گفتم داريد».
امام فرمود : «امام على بن ابى طالب(عليه السلام) مى فرمايند: با بودن اولاد، جز پدر و مادر و زن و شوهر، ديگران ارث نمى برند; و با بودن اولاد براى عمو نه در قرآن و نه در روايات، ارثى ثابت نشده است. پس آنانكه عمو را در حكم پدر مى دانند; از پيش خود مى گويند و حرفشان مبنايى ندارد، (با بودن زهرا، فرزند رسول الله(صلى الله عليه وآله وسلم)، به عموى او عباس ارث نمى رسد) مضافاً آنكه از پيامبر در مورد على ـ درود خدا بر او ـ نقل شده است كه: «اَقْضاكُمْ عَلِىٌّ; على بهترين قاضى شماست». و نيز از عمر بن خطاب نقل شده است كه: «عَلِىٌّ اَقْضانا; على بهترين قضاوت كننده ماست».
