از امام صادق(عليه السلام): «گروه شيعه! زينت ما باشيد و نه عيب ما، و براى مردم خوبى بگوييد و زبانهايتان را نگهداريد و آن را از سخن زائد و گفتار زشت باز داريد.» ^[267]

از امام صادق(عليه السلام): «از خدا بپرهيزيد و زبانهايتان را، جز از خير، بازداريد.» ^[268]

از نبىّ اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «كسى كه مردم به خاطر زشتگوئيش از همنشينى و معاشرت با او بدشان بيايد مسلّماً از بدترين بندگان خداست.» ^[269]

از امام صادق(عليه السلام): «همانا زشتگويى و ناخوش گويى و زبان درازى از نفاق است. * مبغوض ترين خلق خدا كسى است كه مردم از زبان او در حذر باشند.» ^[270]

از نبىّ اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «همانا خداوند زشتگوى بد زبان را دشمن مى دارد.» ^[271]

از نبىّ اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «كسى كه از زبان او مردم مى ترسند، اهل آتش است. * بدترين مردم كسى است كه مردم او را، از ترس شرّ او و اذيتِ زشتگويى اش، اكرام كنند. * بدترين مردم نزد خداوند در روز قيامت كسانى هستند كه از ترسِ شرّشان (در دنيا) اكرام و احترام شوند.» ^[272]

دشمنى و كينه جويى، دورى و جدايى از يكديگر

از صفات رذيله آدمى، دشمنى و كينه جويى نسبت به ديگرى است كه در اسلام منع و مذمت شده است و گاه همين صفت منشأ رذائل و اعمال مهلكه اى ديگر از قبيل غيبت و دروغ و بهتان و شماتت و مسخره و فحش و اذيت و آزار و ستم و حسد و بخل مى گردد و سرانجام دنيا و آخرت آدمى را فاسد مى نمايد.