- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
از امام باقر(عليه السلام) نقل شده كه فرمود: «به راستى من در مورد اين غلام (و اعمال و رفتار نا مطلوب او) و نيز بر مشكلات خانوادگى و كسانم، آنچنان شكيبايى مىورزم كه از حنظل (هندوانه ابى جهل) تلخ تر است; زيرا كسى كه صابر باشد با صبر خود به درجات روزه داران و شب زنده داران و شهداى ركاب پيغمبر مى رسد.» [118]
توكّل به خدا
توكّل به خدا در امور، اظهار و اعتراف به عجز است در انجام امور و رسيدن به مقاصد، و اعتماد به خدا كردن است در واگذارى امور به ذات اقدس او. و در اسلام يكى از وظايف شخص با ايمان همين است كه در جميع امور توكّل بر خدا داشته باشد; و بايد دانست كه وظيفه عبد با ايمان در مقام توكل آنست كه براى رسيدن به هر خواسته كه اسباب عادى و طبيعى براى آن ميسر است به اسباب عادى متمسك شود، ولى رسيدن به مطلوب را سرانجام مشروط به اراده و اذن تكوينى خداوند بداند; در اين صورت با انجام وظيفه عادى (يعنى با تمسك به اسباب) اميد و اعتمادش تنها به خواست و لطف خدا باشد كه به مقصود نائل شود، آرى در موردى كه اسباب ظاهرى و طبيعى ميسر نيست و كارى از دست او بر نيايد، بايد فقط و فقط به خداوند قادر متعال توكل نمايد.
قرآن كريم
«خدايى جز خداى (واقعى) نيست و بايد اهل ايمان تنها بر خدا توكل نمايند.» [119]
«و هر كه بر خدا توكل نمايد، خداوند او را كافى است.» [120]
