- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
از حضرت رضا(عليه السلام) در نامه اش به مأمون است: «نيكى به پدر و مادر واجب است، گرچه آن دو مشرك باشند; ولى در معصيت خالق، اطاعتى نسبت به پدر و مادر و غير پدر و مادر نيست; پس در معصيت خالق هيچ طاعتى براى هيچ مخلوقى (جايز) نيست.» [40]
درباره قول خداوند عزّوجلّ: «وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزّاً كَلاّ سَيَكْفُرُونَ بِعِبادَتِهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيْهِم ضِدّاً» از امام صادق(عليه السلام) روايت شده: «(مراد در اين آيه كريمه از) عبادت، سجود و ركوع نيست; بلكه فقط «طاعت مردمان» است. هر كس در معصيت خالق، اطاعت مخلوق نمايد، مخلوق را عبادت نموده است.» [41]
از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) روايت است كه فرمودند: «در معصيت خالق هيچ طاعتى براى هيچ مخلوقى (جايز) نيست.» [42]
شرك به اسباب طبيعى
شرك به وسيله اسباب طبيعى به اين گونه است كه شخص فقط به وسائل و اسباب طبيعيه نظر بدوزد و آثار را مستقلاً به آنها مستند كند و به عبارت ديگر كليه امور و حوادث را منحصراً ناشى از علل و اسباب ظاهرى بداند.
روايــات
درباره شرك در آيه كريمه: «وَ ما يُؤْمِنُ اَكْثَرُهُمْ بِاللهِ اِلاّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ» تفسير ديگرى نيز به غير از تفسير گذشته از امام صادق(عليه السلام) روايت شده است كه فرمود: «كسى مى گويد اگر فلان شخص نبود (مثلاً از گرسنگى) هلاك مى شدم و اگر فلان شخص نبود مبتلا به چنين و چنان بلايى مى شدم و اگر فلانى نبود خانواده من تلف مى شدند.
