- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
از ديدگاه اسلام،اگر انسان، حركت اجتماعى اش در جهت رفاه مادّى ـ جداى از اصل معنويّت ـ باشد ; به عملى مذموم و منفى اقدام كرده است، زيرا چنين حركتى سبب دورماندن از غرض و هدف خلقت و ناديده گرفتن حق بودن آفرينش جهان و انسان است.لذا هر فردى به حكم عقل و دين، موظّف است رابطه با اجتماع و يا حيات اجتماعى را وسيله و طريق سير به سوى خدا قرار دهد و بر طبق فرامين الهى، مصالح معنوى و مادّى مردم را مورد توجّه قراردهد.
نكته چهارم
شرط اصلى در پيوند فرد با اجتماع اينست كه شخص، معاشرتى نيكو با اجتماع داشته با شد. معاشرت نيكو اينست كه رابطه او با مردم، به خاطر امور مادّى محض و بهره هاى دنيوى نباشد ; بلكه جامعه را چون خانواده خويش بپندارد. امام صادق(عليه السلام) در اين مورد فرمود :
«همزيستى خوب با خلق خدا (مردم) در غير معصيت، از زيادتى فضل و لطف الهى است نسبت به بنده خود; و كسى كه در باطن و پنهان، در مقابل پروردگار متعال خاضع و خاشع است، مى تواند در ظاهر، با مردم، همزيستى خوب و مسالمت آميز داشته باشد ; پس، با مردم براى خدا معاشرت داشته باش. نه به خاطر فايده دنيوى و نه براى جاه و اعتبار، خود نمايى، مشهور شدن و عنوان پيدا كردن. نيز در مقام معاشرت، كسى را كه بزرگتر از توست، از نظر تجليل و احترام و مهربانى همچون پدر، و كسى را كه كوچكتر از توست به منزله فرزند و آن را كه همسال توست، مانند برادر قرار بده.[92]»
و امام سجّاد(عليه السلام) فرمود:
