وَ كـانَ مِنْ دُعـائهِ(عليه السلام) فِى الاْسْتِعاذَةِ مِنَ الْمَكـارِهِ وَ سَيِّئى الاَْخْلاقِ وَمَذامِّ الاَْفْعـالِ:

«أللّهُمَّ إنّى أعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجـانِ الْحِرْصِ، وِسَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَغَلَبَةِ الْحَسِدِ، وَضَعْفِ الصَّبْرِ، وَقِلَّةِ الْقِنـاعَةِ، وَشَكـاسَهِ الْخُلْقِ، وَإلْحـاحِ الشَّهْوَةِ، وَمَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ، وَمُتـابَعَةِ الْهَوى وَمُخـالَفَةِ الْهُدى وَسِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَتَعـاطِى الْكُلْفَةِ، وَإِيثارِ الْبـاطِلِ عَلَى الْحَقِّ...»

چند نكته در بيان إستعاذه

1.استعاذه بيانگر آنست كه انسان با يارى و خواست خدا و قرار گرفتن در پناه او است كه قادر به نجات خويش از شرّ صفات رذيله و وسوسه هاى شيطانى خواهد بود.

2.پناه خدا همان قلعه محكمى است كه خداى متعال به وسيله رسولش حضرت محمّد ـ صلّى اللّه عليه و آله ـ براى نجات ما قرار داده است;

«لا إله إلا اللّه حصنى فمَنْ دخلَ حصنى أمِنَ مِن عذابى» ; كلمه «توحيد» قلعه من است; كسى كه داخل قلعه ام شود از عذابم در امان است.

همچنانكه ولايت اميرالمؤمنين(عليه السلام) را هم حصن و قعله محكمى جهت ايمنى از عذاب قرار داد; «ولايةِ على بن ابيطالب(عليه السلام) حصنى فمن دخل حصنى أمن من عذابى» ولايت على بن ابيطالب(عليه السلام) قلعه من است; كسى كه داخل قلعه من شود از عذاب من در امان است.

از جمع اين دو حديث استفاده مى شود كه: شرط حصن بودن لا إله إلا اللّه، ولايت على(عليه السلام) است. چنانكه امام رضا(عليه السلام) در جمع مردم نيشابور فرمود: ] كلمه توحيد، قلعه محكم براى هر انسان معتقدى است[ «به شرط ولايت من^[276]». راه رهايى از صفات بد و منفى و قرار دادن صفات پنهان در نفس در جهت مستقيم، اينست كه اميرالمؤمنين و ائمه بعد از آن حضرت(عليهم السلام) را الگو و راه رسيدن به پناهگاه امن الهى (توحيد) قرار دهيم.