- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
اميرالمؤمنين، على(عليه السلام) فرمود: «آن گاه كه ثابت شد قوام امت به امر و نهى وارده از جانب خداست، براى ما معلوم شد كه مردم ناگزير از پيغمبرى هستند كه از جانب خداى عزوجل مبعوث شده و داراى اوصافى باشد كه به واسطه آنها از جميع مردم ممتاز باشد. از آن اوصاف است: عصمت از تمام گناهان; اظهار نمودن معجزات; بيان ادله اى براى نابود كردن شبهات; طاهر، پاك و پاكيزه باشد. و با ملكوت خداى سبحان ارتباط داشته باشد و جدا نباشد، زيرا غير از چنين كسى نمى تواند از جانب خداى عزوجل نسبت به مردم اداى رسالت كند. و باقى ماندن مردمى كه داراى مقام عصمت نيستند، جز به وجود امام معصوم كه حدود و اوامر خدا را در ميان مردم به پا دارد امكان ندارد.» تا اين كه فرمود: «و ناگزير است وجود كسى كه چنين اوصافى دارد; در هر عصر و زمانى پس از زمان ديگر; و در هر مدت و وقتى بعد از مدّت ديگر و در هر امت و شريعتى پس از امّت ديگر. و تا زمانى كه مردم هستند و تكليف بر آنها هست، اين امر در مردم جارى است و بدون او امنيت آنها راست نمى شود و زندگانى آنها دوام نمى يابد. و اگر امام هم مانند افراد رعيت باشد، احتياج پيدا مى كند به آنچه كه مردم به آن محتاجند و از عدل و حكمت خدا به دور است كه بر مردم احتجاج نمايد به واسطه شخصى كه خود او نيز محتاج امام و همانند ساير مردم است. بلى، امام را هم امامى است كه آن وحى است كه او را امر و نهى مى نمايد. پس، تمام اين اوصاف پراكنده است و همه را خداوند براى پيامبر ما جمع نموده است. و لازم و واجب است كه بعد از رحلت و درگذشت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در جانشينى او[267] و سپس در باقى اوصيا(عليهم السلام)باشد.
9
اعترافها
درخشش نور انسان كامل آنچنان شديد و قوى است كه حتى كور و نابينا اگرچه همه جا براى او ظلمانى و تاريك است از آن بهره مى گيرد، اگرچه آن روشنى بسيار كم سو و ضعيف باشد. و اين دليل واضح و آشكارى است بر غلبه نور بر ظلمت.