- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
مسائل عملى آنهايى هستند كه در حيطه اراده و اختيار ما قرار مى گيرند. و پس از آگاهى و شناخت مى توان به آنها عمل كرد. و عقل، تا شناخت صحيح از مسائل نظرى نداشته باشد، به شناخت صحيح در حيطه عمل نخواهد رسيد. عقل، وقتى در بيان طرح صحيح زندگى عاجز مى ماند، مى گويد: بايد از آشناى كامل به مسائل زندگى كمك گرفت; آشنايى كه در گفتار و بيان مسائل خطا و اشتباه نداشته باشد. واين كه آن آشنا و عالم كيست؟ آيا عقل قادربه معرّفى اوست؟ مادوستى راانتخاب مى كنيم و سالهاى طولانى بااو همراه مى شويم; امّا هرگزاز ضمير و باطن اوآگاه نميگرديم. بعد از چندين سال مى بينيم كسى را كه دوست مى پنداشته ايم در حقيقت دشمن ما بوده است.
عقل، به باطن افراد راه ندارد، بنابراين، نمى تواند تشخيص دهد چه كسى دور از خطا و اشتباه است. آن گاه كه عقل، خود را در تشخيص چنين فردى عاجز و ناتوان مى بيند، به بيان مطلبى مى پردازد و آن اين كه دانش صحيح -در مسائل نظرى و عملى و طرح چگونه زيستن- را بايد از مبدأ غيب و خداى بزرگ كه علم مطلق است كسب كرد. و چون هر كسى قابليت ندارد كه پيام را به طور مستقيم از خدا بگيرد، محتاج به پيام آورى از جانب خدا خواهيم بود.
ما اعتقاد داريم كه خداوند بر اساس حكمت خويش، انبيا و رسولانى را به سوى مردم فرستاد تا پيام او را -در مسائل نظرى و بخصوص علمى- به مردم برسانند.
و نيز اعتقاد داريم كه رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) معصوم بوده و پيام الهى را بدون كم و زياد به مردم رسانده است. و هم او منبع مورد اعتماد در مسائل نظرى و عملى است. بعد از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) منبع مورد اعتماد و بدور از خطا و اشتباه كيست؟ آيا عقل است؟ در صورتى كه عقل به شناخت بسيارى از مسائل نايل نمى شود. آيا مردم هستند؟ در صورتى كه اگر مردم از خطا و اشتباه بدور بودند و مسائل را درك مى كردند و راه حق را مى يافتند، محتاج به پيامبر نبودند; در حالى كه مردم، محتاج به شناخت صحيح مسائلند، عقل، شخص خاصّى را هم نشان نمى دهد، زيرا كه قادر به تعيين فرد معصوم نيست و فرد غير معصوم هم با ديگران يكسان است; سخنش مورد اعمتاد نيست; احتمال خطا، اشتباه، دروغ و تزوير در او وجود دارد. اكنون كه ما به باطن افراد راه نداريم، چه كسى بايد اسلامى را آن گونه كه حضرت محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) آورده است معرفى كند، تا سخن او مورد اعتماد باشد؟ اين جاست كه عقل مى گويد: چنين فردى بايد كسى باشد كه عالم به قرآن و سنت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) بوده و در فهم و بيان مسائل اشتباه نكند و به تحريف اسلام نپردازد.
