- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
نوشته اى بر در بهشت
ابن عباس گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «در وقت عروج به آسمان ديدم كه بر در بهشت نوشته شده بود:
«نيست معبودى (به حق) جز اللّه; و محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) رسول خدا، على (عليه السلام) حبيب خدا، حسن و حسين(عليهما السلام) برگزيده خدا و فاطمه(عليها السلام) كنيز خدا هستند. لعنت خدا بر دشمنان و ستم كنندگان بر اينان باد[90].»
سعيد بن جبير گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «دو هزار سال قبل از آفرينش آسمانها و زمين بر در بهشت نوشته شده: «محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) رسول خدا، و على (عليه السلام) برادر اوست[91].»
گنبدى از نور
امام جعفر صادق(عليه السلام) راجع به آيه «فتلّقى آدم من ربّه كلمات» (آدم از پروردگارش كلماتى را گرفت) فرمود: آدم و حوا نشسته بودند. جبرئيل به نزد آن دو آمد و آنها را به قصرى كه از طلا و نقره بود، برد. و اين قصر مزين به زمرد سبز بود و در آن تختى از ياقوت سرخ وجود داشت. بر تخت قبه اى از نور بود. در آن بارگاه، از نور، صورتى بود كه بر سرش تاج داشت و در دو گوشش دو گوشواره از لؤلؤ و در گردنش گردنبندى از نور. آدم و حوّا و جبرئيل از نور آن بارگاه تعجب كردند تا آن جا كه آدم، زيبايى حوّا را فراموش كرد. آدم سؤال كرد: اين صورت، چيست؟
جبرئيل گفت: «صورت فاطمه(عليها السلام) است و آن تاج، پدرش; گردنبند، شوهرش; و دو گوشواره اش حسن و حسين(عليهما السلام) هستند.»
آدم سرش را به جانب بارگاه بلند كرد و پنج اسم نوشته شده از نور را مشاهده فرمود. «من محمود و اين محمد; من اعلى و اين على; من فاطر و اين فاطمه; من محسن و اين حسن. و احسان از من و اين حسين مى باشد.(عليهم السلام).»
جبرئيل گفت: «اى آدم! اين اسماء را حفظ كن كه همانا توبه آنها احتياج پيدا خواهى كرد.»
