- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
«وإني لغفارٌ لمن تاب و امَنَ و عملَ صالحاً ثم اهتدى[65]»
به راستى كه من بسيار آمرزنده كسى هستم كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد و سپس هدايت يابد.
از ابى ذر نقل شده است كه درباره آيه «إني لغفار...» گفت: منظوراز «لمن امنَ...» ايمان به آنچه پيامبر عظيم الشأن حضرت محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) آورده و نيز انجام واجبات مى باشد. و در مورد «ثم اهتدى» مى فرمايد: راه و هدايت به دوستى آل محمد(صلى الله عليه وآله وسلم)پيدا كند (وارد شود)[66].
امام باقر(عليه السلام) راجع به آيه فوق فرمود: «ثم اهتدى» يعنى، به ولايت ما اهل بيت هدايت يابد[67].
امام باقر(عليه السلام) همچنين مى فرمايد: رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) روزى ازمنزل خارج شدند درحالى كه آيه «إني لغفار... ثم اهتدى» راقرائت مى كردند، سپس به على بن ابى طالب(عليه السلام) فرمودند: «هدايت با ولايت تواست[68].»
علامه بزرگوار طباطبايى در تفسير پر ارزش الميزان مى فرمايد:
«مراد از ولايت در حديث، ولايت امر مردم در دين و دنيايشان است. و اين ولايت همان مرجعيت در گرفتن معارف دين و قوانين دينى و در اداره امور اجتماع مى باشد. و بر اساس نص قرآن در امثال اين آيه مباركه: «ألنبي أولى بالمؤمنين من أنفسهم» اين ولايت براى شخص رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) است; سپس براى اهل بيت و عترت آن حضرت(صلى الله عليه وآله وسلم)، قرار داده شده است مثل آيه ولايت، حديث متواتر ثقلين، حديث منزلت و نظائر اين دو.
و آيه هر چند در ميان آياتى واقع شده است كه بنى اسرائيل را مخاطب قرار داده و ظاهر آيات چنين است، لكن آيه مقيد به چيزى نيست كه آن را اختصاص به بنى اسرائيل بدهد. و مانع جريانش در غير آنها باشد. پس آيه در غير اينها جارى است، آنچنانكه در مورد اينها جارى است.
امّا جريان آيه در مورد بنى اسرائيل بدان جهت است كه براى موسى(عليه السلام) امامتى از سنخ اين ولايت كه براى غير او از انبيا وجود داشته، ثابت بوده است. پس، بر امت اوست كه به او هدايت يابند وتحت ولايت او داخل شوند.
