- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
2ـ نقل اين قضيه از اشخاص مختلف به صورتهاى گوناگون، بيانگر و نشانه آنست كه اين عمل چندين مرتبه از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) صادر شده تا آن را مهم و با اهميت نشان دهد و به صورت خبرى متواتر براى افراد آن عصر و آيندگان درآورد تا شبهه اى در اين كه اهل بيت كيستند به وجود نيايد.
3ـ در برخى از احاديث، آمده است كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) شصت روز هنگام طلوع فجر بر در خانه فاطمه(عليها السلام) مى ايستاد و آنان را براى نماز صدا زده و آيه «إنّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس...» را تلاوت مـى فرمود. و در خانه فـاطمه جز علـى و حسنين(عليهم السلام) نبودند. تكرار اين عمل و تلاوت آن آيه، اولاً: به خاطر اهميت مسأله اهل بيت(عليهم السلام); و ثانياً براى رفع هر گونه شبهه در مصداق اهل بيت; و ثالثاً اتمام حجت بر امت اسلام در مورد احترام و محبت به اهل بيت(عليهم السلام) است.
4ـ نكته ديگر در معرفى اهل بيت و انحصار آنان در افرادى محدود از خاندان و خويشاوندان، حكمتى است كه براهل عقل پوشيده نيست. و آن اين كه رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) براى غرض و هدف بزرگى، مسأله اهل بيت را مهم شمرده است و حديث ثقلين، حديث منزلت، حديث غدير و احاديث ديگر بيانگر آن هدف بزرگ هستند و آن طرح مسأله ولايت و خلافت بعد از خود اوست. بعد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)تنها كسانى قادر هستند الگو در بيان احكام، اداره امور مردم و جامعه، تقوا و انسانيت و الگوى در انديشه و عمل قرار گيرند كه افرادى خاص از خاندان حضرت رسول(صلى الله عليه وآله وسلم)بوده باشند.
اگر وجود اين نكته راناديده بگيريم، فايده قابل توجهى برآن همه اصرار وتأكيد پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) وجود نخواهد داشت. وتا مصلحت عظيم و هدفى مهم بريك امرمترتب نباشد شخصيت بزرگى چون رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) برآن اصرار وتأكيد نمى كند آنهم به حدّى كه يك قضيه را شصت روزبه هنگام طلوع فجر تكراركند; در غدير، جمعيت عظيمى رادرآفتاب داغ و سوزان عربستان نگهدارد. و بارها به معرفى اهل بيت بپردازد و آنها رامنحصر دراشخاص محدود از خاندانش نمايد.
به هر حال، اصل يكى بودن حكومتدارى و سياست با عدالت و علم و تقوا در اسلام اقتضا مى كند كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) به معرفى اشخاص صاحب صلاحيت بپردازد. و آن اشخاص، اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) هستند كه آيه: «انّما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت» و بسيارى از آيات ديگر درباره آنان نازل شده است. و حديث ثقلين و بسيارى از احاديث ديگر در فضيلت و مقام ولايت و خلافت آنان از ناحيه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) صادر شده است.
