- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
اين مطلب را بااين سخن به پايان مى بريم كه شيعه فرقه وجماعتى مؤمن هستند كه به تمام آنچه بر رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) نازل شده است، اعتقاد دارند و درتمام ادعاهايشان صاحب حق هستند; لكن اهل فساد عيوبى رابه آنها نسبت دادند در حالى كه از اين عيوب دورند; به مانند دور بودن گرگ يوسف از يوسف. به كتابها وآثار آنها مراجعه كن تا به درستى گفتار ما پى ببرى...
كتاب آن گاه ... هدايت شدم
اين كتاب تأليف دكتر سيد محمد تيجانى سماوى است كه سالهاى متمادى بر مذهب مالك بن انس وازاهل سنت و جماعت بود. آن چنان كه خود نگاشته است، پس از تحقيق وبررسى درمذاهب خداوند او را به صراط مستقيم هدايت كرده وموفق شد وارد «فرقه ناجيه» مذهب شيعه شود. دراين جا به برخى از آنچه درباره زندگى و چگونه شيعه شدنش نگاشته است، مى پردازيم.
آغاز تحوّل
ترديد در ادامه تحقيق
سه ماه حتى در موقع خوابيدن متحيّر و سراسيمه بودم، انديشه هاى گوناگون مرا بدين سوى آن سوى مى كشيد ودر درياى اوهام وپندارها غوطه ورم مى ساخت، وبر خود مى هراسيدم از برخى اصحاب كه درباره تاريخشان به تحقيق مى پرداختم وتناقضهاى شگفت انگيزى در رفتار واعمالشان مى يافتم زيرا درطول زندگيم چنين پرورش يافته بودم كه بايد اولياى خدا وبندگان شايسته اش را احترام و تقديس نمايم وگرنه هركه در باره آنها سخن بدى بگويد يا اسائه ادبى بنمايد، اذيت و آزار خواهد ديد هرچند آنها مرده باشند!
ودر گذشته، در كتاب «حياة الحيوان الكبرى» نوشته «دميرى» خوانده بودم كه: «شخصى عمربن خطاب را دشنام مى داد، دوستانش در كاروان او را هشدار مى دادند ونهى مى كردند. هنگامى كه رفت ادرار كند، يك مار سياه او را نيش زد و در جا مرد، براى او قبرى كندند كه خاكش كنند، ديدند در قبر، مار سياه بزرگى هست، قبر ديگرى كندند و همچنين هرچه قبر مى كندند، مار سياه را مى ديدند، يكى از عارفان به آنها گفت: هرجا كه مى خواهيد او را دفن كنيد، پس اگرتمام زمين رابراى او حفر كنيد، همين مار سياه موجود است زيرا كسى كه حضرت عمر را دشنام مى داده، خداوند مى خواهد در دنيا قبل از آخرت او را عذاب نمايد»[310].
