حضرت رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده است: در دنيا صله رحم نمائيد گرچه با سلام گفتن باشد.[59]
در مواردى كه ارحام بر اثر پيرى يا بيمارى يا نقص عضو از كار افتاده و عائله دارند ارحام متمكن بايد در كمال علاقه مندى و گشاده روئى دست به دست هم بدهند و زندگى آنان را از جميع جهات اداره نمايند. در روايات اولياى گرامى آمده كه براى هر چيزى زكاتى است، زكوة علم معلومات خود را به افراد شايسته و لايق آموختن است، زكوة عقل رفتار و گفتار جُهّال را تحمل نمودن است، زكوة قدرت عفو و بخشيدن است و ديگر امورى از اين قبيل، در روايتى از على(عليه السلام) رسيده كه فرموده است: زَكوةُ اليَسارِ بِرُّ الجيرانِ وَ صِلَةُ الاَرْحامِ: زكوة كسانى كه از تسهيلات مالى برخوردارند نيكى به همسايگان و صله ارحام است.[60]
جالب آنكه به موجب روايات، كسانى كه به ارحام تهيدست و بى بضاعت خود كمك مالى مى نمايند پاداش و اجرشان در قيامت نزد بارى تعالى از ساير انفاقهاى مالى كه درباره ديگران انجام مى دهند، بيشتر و فزونتر است.
رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) فرموده است: اجر صدقه دهنده ده برابر، پاداش قرض دادن هجده برابر، مزد برادران دينى، بيست برابر و اجر صله رحم بيست و چهار برابر است.[61]
از آنچه كه معروض افتاد جمله دوم امام سجاد(عليه السلام) در اين قسمت از دعاى مكارم الاخلاق كه موضوع اين كتاب است روشن گرديد.
امام سجاد(عليه السلام) در جمله سوم دعاى مكارم الاخلاق كه موضوع بحث اين كتاب است در پيشگاه الهى عرض مى كند (وَ مِنْ خِذْلانِ الاَقْرَبين اَلنُّصَرة): و ترك يارى بستگان را به حمايت و نصرت تبديل فرما.
صله رحم از چند جهت شايان توجه است: اول از ديدگاه جود و عطا، كسانى كه طبع سخى و دست گشاده دارند، ارحام بى بضاعت خويش را با بلند نظرى مورد حمايت قرار مى دهند و با حفظ آبرو و عزتشان زندگى آنان را اداره مى نمايند. اين گروه داراى برترى و فضيلت اخلاقى هستند. على(عليه السلام) درباره اينان فرموده است: صلة الاَرْحامِ مِنْ اَفْضَلِ شِيَمِ الكِرامِ:[62] صله رحم از بزرگترين خوى و منش مردمان كريم النفس و بزرگوار است.
