آغاز
مراعات حقوق اقوام و ذوى الارحام از جمله وظائفى است كه شريعت مقدس اسلام نسبت به آن تأكيد فراوان فرموده و تارك آن را ملعون و مطرود از رحمت خداوند دانسته است.
امروزه در جامعه اسلامىِ ما كمتر توجه مى شود و صله رحم را يكى از امور عرفى دانسته و اهميتى به آن نمى دهد با اينكه صله رحم يكى از واجبات دين و قطع آن يكى از محرمات بلكه از گناهان كبيره شمرده شده است. مرحوم شهيد دستغيب در كتاب گناهان كبيره، قطع رحم را در زمره گناهان كبيره ذكر نموده و يادآور مى شود كه چهار امام معصوم ما كه عبارتند از حضرت امام صادق و حضرت امام كاظم و حضرت امام رضا و حضرت امام جواد(عليهم السلام) به گناه كبير بودنش تصريح كرده اند.[2]
موضوع صله رحم متأسفانه از جمله موضوعاتى است كه كمتر به آن توجه شده و لكن در متون اصلى ما فراوان ديده مى شود كه لازم است ترجمه و در اختيار مردم مسلمان قرار گيرد. با اهميتى كه اين واجب الهى دارد بالأخص كه ترك آن نقض عهد در قرآن شمرده شده و در فرمايش امام سجاد(عليه السلام) آمده كه با قاطع رحم مصاحبت منما كه در سه جاى قرآن آن را ملعون يافتم[3] و در روايت ديگرى در بحارالانوار مجلسى(ره) از رسول گرامى اسلام نقل كرده كه بوى بهشت از دو هزار سال راه استشمام مى شود. ولكن دو طائفه از آن محرومند: يكى عاق والدين و يكى قاطع رحم مى باشد.[4] لذا بر خود لازم دانستم كتابى در اين موضوع بنويسم و اهميت آن را از نظر آيات و روايات يادآور شوم به اميد آنكه جامعه ما به اين وظيفه مهم توجه نموده و حقوق اقوام را مورد توجه قرار دهد.
قرآن كريم نسبت به قاطعين رحم لحن شديد و تندى دارد. تا آنجا كه آنها را ناقضين عهد و خاسر خوانده و آنها را ملعون و مطرود از رحمتش دانسته است. ما ابتدا آيات مباركى كه درباره صله رحم است يادآور مى شويم و سپس روايات وارده از پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) و ائمه طاهرين(عليهم السلام) را كه نسبت به صله رحم تشويق و ترغيب دارد يادآور مى شويم و من الله استعين و هو خير معين.
