و به اين ترتيب آيه مورد بحث هماهنگ با آيه 39 سوره الرحمن است كه مى فرمايد: ] فَيَوْمَئِذ لا يَسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جانٌّ ; در آن روز هيچيك از انسان و جنّ از گناهش سؤال نمى شود [ .

در اينجا سؤال ديگرى مطرح است كه اين تعبير با آيه 92 سوره حجر كه مى گويد: قسم به پروردگارت كه ما از همه آنها سؤال مى كنيم «فَوَرَبُّكَ لَنَسْئَلَنَّهُم أَجمَعينَ» چگونه سازگار است؟

اين سؤال را نيز از دو راه مى توان پاسخ گفت نخست اينكه قيامت مواقف متعددى دارد بعضى از مواقف سؤال مى كنند، اما در بعضى از مواقف همه چيز روشن است و نياز به سؤال ندارد.

ديگر اينكه سؤال دو گونه است: يكى سؤال تحقيق و ديگرى سؤال سرزنش، در قيامت نياز به سؤال تحقيق نيست. چرا كه همه چيز عيان است و حاجت به بيان نيست و لى سؤال سرزنش آميز در آنجا وجود دارد كه اين موضوع يك نوع مجازات روانى براى مجرمان است. درست همانند سؤالى كه پدر از فرزند ناخلفش مى كند و مى گويد: آيا من اين همه به تو خدمت نكردم؟ و آيا جزاى آن همه خدمت خيانت و فساد بود؟ در حالى كه هر دو از جريانها باخبرند و منظور پدر سرزنش فرزند است.

اين اجمالى بود از داستان قارون و يك ثروتمندى كه نسبت به اقوام و خويشان ستم كرد و نتيجةً هلاك شد و براى هميشه به عذاب الهى مبتلا گشت. ما در اينجا به همين مقدار اكتفا مى كنيم. زيرا از مقصد اصلى كه بيان حقوق خويشان است بازمى مانيم. (افرادى كه تفصيل بيشترى طالبند به تفاسير مراجعه نمايند. مانند تفسير نمونه جلد 16).

اكنون برويم سر مطلب اصلى و تفسيرى كه درباره آيات مربوط به صله رحم رسيده است. مرحوم مجلسى در كتاب بحارالانوار از كتاب معانى الاخبار نقل مى كند از عمربن جميع كه او گفت:^[34] خدمت امام صادق(عليه السلام) بودم با جمعى از اصحاب پس شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود: به درستى كه خويشاوندى أئمه(عليهم السلام) از آل محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) هر آينه متمسك به عرش است. روز قيامت خويشاوندىِ مؤمنين به آن آويزان مى باشد. مى گويد پروردگارا وصل كن كسى كه وصل كند با ما و قطع كن كسى كه از ما قطع كند. پس خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد:

] أنَا الرَّحمنُ و أنتَ الرَّحِمُ شَفِقْتُ اِسمُكَ مِنْ اِسمى فَمَن وَصَلَكَ وَصَلْتُهُ وَ مَنْ قَطَعَكِ قَطَعْتُهُ ; من رحمانم و تو رحم هستى، جدا نمودم اسم تو را از اسم خودم، هر كس با تو وصل نمود من با او وصل نمايم و كسى كه از تو بريد من بريده كنم او را [ .