با پيشرفت دانش پزشكى، برخى از پزشكان و متخصصان دريافته اند كه امساك از خوردن و آشاميدن، يكى از عالى ترين روش درمانى است، يكى از پزشكان مى گويد: «طرح درمان به وسيله روزه چنان معجزه آساست كه بكار بستن آن مسير طرحها و برنامه هاى طب عملى و جراحى را تغيير خواهد داد; زيرا روزه راه تازه ايى بروى دانش پزشكى مى گشايد، و سلاح مؤثرى براى مبارزه با بيماريها به اين دانش مى بخشد، سلاحى كه مى توان آن را از راههاى گوناگونى مورد استفاده قرار داد، و انسان را در مبارزه با علّت بيماريها براى بهبود بيماران به نتيجه مطلوب و آشكار مى رساند».[5]
«با روزه و امساك مى توان بيماريهايى را بهبود بخشيد و معالجه كرد، البته در صورتى كه با اعتدال و ميانه روى مقرون باشد، و هنگام سحر و افطار در خوردن و آشاميدن افراط نشود».[6]
بررسى فوايد بهداشتى و طبى روزه در اين مختصر نمى گنجد، آنانكه به توضيح بيشتر علاقمندند مى توانند به كتابهايى كه در اين زمينه تأليف شده است مراجعه نمايند.[7]
بايد توجه داشت، بر خلاف تصور كوتاه انديشان، روزه هيچگونه ضررى براى افراد سالم مكلّف ندارد، و اگر كسى بيمار باشد و نتواند روزه بگيرد از انجام اين تكليف اسلامى معاف است، و نيز اگر روزه بگيرد و با اين كار بيمارتر شود، و يا روزه اش باعث گردد كه بيماريش ادامه يابد، كار حرامى مرتكب شده و روزه اش هم نزد خدا پذيرفته نيست; بيمارى كه روزه براى او ضرر دارد نبايد روزه بگيرد و فقط پس از بهبودى كامل لازم است در روزهاى ديگرى قضاى آن را بجا آورد و جبران كند.
افراد سالم بايد بدانند كه روزه نه تنها زيانى بر ايشان ندارد، كه خود چنانكه گفتيم موجب تندرستى و صحت مزاج است، و به گفته برخى كه خود روزه نمى گيرند و ديگران را نيز از روزه باز مى دارند، و تلقين مى كنند كه روزه موجب زخم معده مى شود، نبايد اعتنا كرد.
«روزه باعث استراحت معده است، و در حال روزه دارى اسيد معده به جاى غذا به وسيله صفرا خنثى مى شود و زخم ايجاد نمى گردد».[8]
اكثريت قريب به اتفاق مسلمانان متدين ماه مبارك رمضان را روزه مى دارند، و به هيچ وجه شكايتى از اين بيمارى ندارند و نسبت بيمارى زخم معده در ميان روزه داران بيشتر از ديگران نيست.
