نيّت

همانگونه كه در عبادات ديگر «نيّت» لازم است، روزه هم بايد با نيّت باشد، بنابر اين امساك تنها بدون قصد روزه، روزه محسوب نمى شود.

منظور از نيت براى روزه آن است كه قصد كند روزه مقرر شده در اسلام را انجام دهد «قربةً الى اللّه» و تصميم داشته باشد، كه بنابه فرمان خدا از آنچه روزه را باطل مى سازد خوددارى نمايد.

چيزهايى كه روزه را باطل مى كند

1 ـ خوردن.

2 ـ آشاميدن.^[32]

3 ـ عمل جنسى.

4 ـ استمناء (يعنى كارى كند كه منى از او خارج شود).

5 ـ تا صبح به حال جنابت يا حيض يا نفاس باقى ماندن (يعنى اگر كسى شب ماه رمضان جنب شد، و يا زن از حيض و نفاس پاك شد بايد پيش از طلوع فجر غسل كند و اگر نمى تواند تيمم بدل از غسل نمايد و اگر عمداً غسل يا تيمم نكند روزه او باطل است، يعنى قضا و كفاره دارد، گرچه همان روز را هم نبايد بخورد.