روز بعد براى مردم كوفه سخنرانى كرد، بزرگان كوفه با او بيعت كردند. مختار پس از اينكه بر اوضاع كاملاً مسلّط شد، يكايك قاتلان شهداى كربلا را دستگير كرد و كشت. او نيروهايى را به اطراف مى فرستاد تا هم بر آن مناطق تسلّط پيدا كنند و هم جنايتكاران را گرفته و مجازات نمايند.
مختار موفّق شد افرادى چون: عمربن سعد، شمربن ذى الجوشن، عبيدالله بن زياد، خُولى، سَنان، حَرْمَلَه، حَكيم بن طُفَيْل، مُنْقِذِبن مُرّه، زيدبن رقاد، زيادبن مالك، مالك بن بِشْر، عبداللّه بن اسيد، عَمْروبن حَجّاج و بسيارى از افرادى را كه در عاشورا دستشان به خون شهدا آلوده بود، از دم تيغ بگذراند و بدنشان را بسوزاند و يا در مقابل سگها بيندازد.
مختار، هجده ماه حكومت كرد و در سنّ 67 سالگى در جنگى با سپاهيان «عبداللّه بن زبير» به شهادت رسيد. قيام او و خونخواهى اش موجب خُرسندى ائمه(عليهم السلام) بود.
تخريب حَرَم امام حسين(عليه السلام)
بعد از شهادت مظلومانه امام حسين(عليه السلام)، كه باعث شد حقيقت اسلام روشن شود، شيعيان به زيارت قبر مطهر آن حضرت مى آمدند. به اين ترتيب، حاكمان ستمگر مرتّب احساس خطر مى كردند و سعى داشتند تا اين محل تجمّع را از بين ببرند. متوكّل عباسى، با ايجاد پاسگاهى در نزديكى كربلا به سربازانش دستور داد: هر كس را ديديد قصد زيارت حسين دارد، بكُشيد.
به دستور متوكّل، هفده بار قبر مطهر امام حسين(عليه السلام) را خراب كردند. يك بار «ديزَج يهودى» را مأمور تغيير و تخريب قبر امام كرد. او نيز با غلامان خويش سراغ قبر رفت. قبر را شكافت، به حصيرى كه پيكر مطهّر امام در آن بود برخورد كرد كه از آن بوى مُشك مى آمد، دوباره خاك روى آن ريختند و آب بستند و آن زمين را مى خواستند با گاو، شُخم بزنند كه گاوها جلو نمى رفتند و كار نمى كردند!
