سخنرانى امام زين العابدين(عليه السلام) در قصر يزيد، باعث رسوايى حكومت شد و يزيد چنان خشمگين شد كه دستور داد امام را بكشند، امّا حضرت زينب(عليها السلام) خود را سپر بلا كرد و اجازه نداد بدين كار موفق شوند.

زينب، پيامبرِ خون شهدا

از حضرت زينب(عليها السلام) به عنوان «قهرمان صبر» ياد مى كنند. اين شيرزن، پيام رسان خون شهيدان كربلا است. او از شروع قيام عاشورا همراه برادرش امام حسين(عليه السلام) بود و از همه مسائل قيام عاشورا آگاهى داشت. او از شجاعت، عفاف، قوّت قلب، زهد، فصاحتِ بيان و شهامت بسيار عجيبى برخوردار بود. اين بانوى فداكار، دو پسر به نامهاى «محمد» و «عون» داشت كه در كربلا به شهادت رسيدند.

در قيام الهى عاشورا، نقش فداكارى هاى بزرگ حضرت زينب(عليها السلام)خيلى زياد بود; سرپرست قافله اسيران خاندان امام حسين(عليه السلام) و پرستار امام زين العابدين(عليه السلام) و افشا كننده ظلمهاى حكومت بنى اميّه با سخنرانى هاى تاريخ سازش بود. بعد از عاشورا و در مدّت اسارت در كوفه و شام، سخنرانى هاى آتشينى ايراد كرد و باعث ادامه حماسه عاشورا و بيدارى مردم شد.

در مدينه بعد از دوران اسارت براى شهيدان كربلا مجالس عزادارى برگزار و با سخنانش افشاگرى مى كرد.

قيام توّابين

پس از واقعه سوزناك كربلا، با روشنگرى هاى حضرت زينب(عليها السلام) و امام زين العابدين(عليه السلام) در كوفه، شام و مدينه، مردم پى به عمق فاجعه اى بزرگ بردند كه خود از جمله عاملان آن بودند. شيعيان كوفه به علّت يارى نكردن امام حسين(عليه السلام) پشيمان شدند و توبه كردند. و براى همين اظهار توبه و پشيمانى، به «توّابين» مشهور شدند. آنها نزد «سليمان بن صُرَد خُزاعى» رفتند.