* امامزاده اى به آن نام در كتاب هاى انساب ياده شده باشد.
* بدانيم كه قبر آن امامزاده همانجا است كه به نام او مشهور است.
* جلالت قدر و بزرگوارى و اهل زهد و تقوى بودن آن امامزاده روشن باشد.
مثلاً درباره حضرت معصومه در قم، و حضرت عبدالعظيم در شهر رى، و حضرت سيد محمد در بين كاظمين و سامراءِ، و امثال اين بزرگواران اين سه شرط موجود است.
امّا مزار امامزاده هايى كه اين سه شرط درباره آنها ثابت نباشد در عين حال كه امامزاده بودن و يا جلالت قدر آنها روشن نيست ولى چون در آن محل ها اهل ايمان قرآن و دعا خوانده و خدا را عبادت كرده اند و نيز معمولاً عدّه اى از مؤمنان و شيعيان و يا علما در آنجاها دفن شده اند باز براى خواندن فاتحه و قرآن به آن مزارها رفتن ثواب دارد. امامزاده هفتاد و دو تن ساروق كه بناى آن هم بسيار قديمى است و امامزاده جعفر و امامزاده صالح و چهل اختران يا چهل دختران و غيره كه در روستاى ساروق فراهان اراك است با اينكه از نظر كتاب هاى انساب وضعشان براى ما روشن نيست[3] امّا همين داستان كربلايى كاظم و به زيارت رفتن آن دو نفرى كه اين معجزه و كرامت يعنى حافظ قرآن شدن كربلايى كاظم به دست آنها بوده خود مى تواند دليلى بر جلالت قدر و اعتبار آنها باشد.
6. داستان كربلايى كاظم در نوشته هاى زير به طور خلاصه يا تفصيل ياد شده است:
* روزنامه اطلاعات سال 1332.
* روزنامه كيهان سال 1332.
