26. آقاى عباس غله زارى
آقاى عباس غله زارى كه رئيس دبستان قائم از مدارس جامعه تعليمات اسلامى بخش هشت تهران و سپس در قسمت بازرسى شكايات آموزش و پرورش تهران بودند مقاله اى به عنوان: «نمونه اى از اشراقات ربّانى» در سالنامه نور دانش سال 1335 شمسى نوشته اند كه قسمتى از آنرا ياد مى كنيم:
از بيست سال قبل به اين طرف، جسته و گريخته در بعضى از روزنامه هاى شهرستانها و چند روزنامه عراق اخبارى درباره يك پيرمرد دهاتى كه مدعى بود بدون تحصيل و درس خواندن بطور خارق العاده حافظ تمام قرآن شده است انتشار مى يافت تا اينكه در سال 1329 يكى از اعضاى انجمن تبليغات اسلامى اين خبر را از كرمانشاه گزارش داد و عكس حافظ قرآن را نيز فرستاد و در شماره سوم سال چهارم مجله نور دانش به چاپ رسيد و موضوعى كه ] احياناً به خاطر بى اعتمادى بر روزنامه هاى آنروز[ به عنوان افسانه و دروغ تلقّى مى گرديد صورت جدّى و حقيقى پيدا كرد.
در مهرماه سال 1332 جرايد پر تيراژ مركز از قبيل اطلاعات و كيهان و آسياى جوان و چند مجله و روزنامه ديگر گزارش خبرنگاران رسمى خود را كه در يك جلسه مصاحبه مطبوعاتى حافظ قرآن را در تهران ملاقات و شخصاً وى را آزمايش كرده بودند، چاپ و برخى عكس او را نيز گراور نمودند، من هم مناسب ديدم از فرصت استفاده نموده و اين مرد را ملاقات و خصوصيات عجيب او را كه در روزنامه ها خوانده بودم شخصاً آزمايش كنم زيرا شنيدن كى بود مانند ديدن.
روز بعد به محل مزبور رفتم، ازدحام عجيبى مشاهده كردم، جمعيتى در اطاق و راهرو حضور داشته هر يك امتحاناتى مى كردند و با تعجب آميخته به تحسين و احترام خارج مى شدند رفت و آمد ادامه داشت و من هم پس از چند دقيقه توانستم خود را به حافظ قرآن رسانيده و سؤالاتى كه در نظر داشتم از وى نمودم كه بدون درنگ و تأمل جواب داد عجيب اين بود كه اين پيرمرد دهاتى در ميان اينهمه سؤالات گيج كننده انبوه جمعيت به هيچ وجه دچار اشتباه و لكنت زبان نمى شد. چند روز بعد حافظ قرآن از تهران مسافرت نمود و در ماه رمضان سال گذشته مجدداً به تهران آمد و بنا به تقاضا و دعوت نگارنده در منزل مسكونى اينجانب سكونت اختيار پيدا كرد.
