در سال 1359 قمرى كه در همدان بودم با پيرمردى در مدرسه آخوند مصادف شدم كه قرآن را از حفظ مى خواند اين پيرمرد مشهدى كاظم و از اهل ساروق كه قريه اى است بين همدان و اراك، و آدم بى سواد و زارعى بوده است و بطورى كه اظهار مى كرد روزى از بيابان به سوى آبادى مى آيد در نزديكى امامزاده هفتاد و دو تن... (بقيه داستان در صفحات آينده يادآور خواهد شد)
بنده خودم در مدرسه همدان با حضور جمعى از دوستان و علماى محترم همدان كه از جمله حضرت ]آية اللّه العظمى[ آقاى آخوند ملاعلى همدانى ]ره[ بود چند روزى از احوال اين پير مرد تحقيق نموده و خصوصيات حفظ او را امتحان مى نمودم و از عجائب حفظ او اين بود كه هر كلمه اى را كه مى پرسيدم بدون فكر به موارد آن كلمه اشاره كرده و بلافاصله آيات و كلمات قبل و بعد آن را تلاوت مى نمود و به طورى در كلمات و آيات قرآن مجيد مسلّط بود كه گويى تمام خطوط قرآن در مقابل چشم او صف كشيده است و هر چه مى خواستيم كلمه يا اعرابى را بر او مشتبه كنيم نمى توانستيم.[24]
23. آية الله العظمى مكارم شيرازى
آية اللّه العظمى مكارم شيرازى درباره كربلايى كاظم چنين نوشته اند:
حدود چهل سال قبل در آن موقع كه طلبه نوجوانى بودم براى تبليغ در ايام ماه محرم به اطراف ملاير منطقه اى به نام حسين آباد رفته بودم در مجلسى به من گفتند پيرمردى در اينجا است كه حافظ تمام قرآن است و داستان عجيبى دارد.
او كشاورز كاملاً ساده اى است كه روزى خسته و ناتوان بعد از كار روزانه از كنار امامزاده اى در حوالى همان منطقه عبور مى كرده و در آنجا توقفى مى كند و سپس موهبت بزرگ الهى ]كه شرحش را در آينده خواهيد خواند[ نصيبش مى شود كه بدون هيچ سابقه قبلى حافظ تمام قرآن مى شود.
