شهيد نواب صفوى وقتى كه آوازه اين حافظ قرآن و پير مرد پاكدل را شنيد بدنبال او فرستاد و با يك دنيا عشق و محبت از وى استقبال نمود و او را همدم خود ساخت هر كجا كه مى رفت او را نيز با خود همراه مى برد در تمام مجالس او را به عنوان معجزه زنده الهى معرفى نموده و در عرشه منبر مى نشاند و از حضّار در مجلس مى خواست تا از او در زمينه معجزه اش سؤال كنند و خبرنگاران روزنامه ها و مجلات داخلى و خارجى را براى مصاحبه با او و مخابره معجزه اش به تمام دنيا، دعوت نمود.
كربلايى كاظم چون بيش از اندازه مورد محبت و احترام نواب صفوى قرار گرفت نسبت به او خيلى علاقه مند شده بود. شهيد نواب صفوى هنگامى كه از مصر بازگشت عباى بسيار نفيسى كه وزير اوقاف مصر به ايشان هديه كرده بود به دوش كربلايى كاظم افكنده و به او بخشيد.
حجة الاسلام والمسلمين حاج شيخ محمد رازى در اين باره مى نويسند: از مشهد مقدس از مرحوم شهيد نواب صفوى دعوت شد ايشان كربلايى كاظم را با خود به مشهد برد و نگارنده هم در آن سفر با ايشان بودم. در شهرهاى مسير خراسان يعنى سمنان، دامغان، شاهرود، سبزوار و نيشابور مورد استقبال پر شكوه قرار گرفت و در هر يك از آن شهرها، مرحوم شهيد نواب صفوى، او را معرفى مى كرد و مردم با شور و هيجان عجيبى كربلايى كاظم را در ميان گرفته و از او درباره قرآن سؤال مى كردند و او جواب مى داد.
در شهر دامغان چون شهيد نواب صفوى كسالت داشت حقير او را معرفى كردم و بالاخره هنگامى كه به مشهد رسيديم هزاران نفر از مردم مشهد از اقشار مختلف و بخصوص فضلاى حوزه علميه مشهد به استقبال آمده بودند و پس از تشرّف، به مهديه مرحوم حاج عابدزاده كه قبلاً دعوت كرده و آماده بود رفتيم. در آنجا هم همه روزه علما و فرهنگيان و غيرِ هم مى آمدند و حافظ القرآن را امتحان كرده و از او در مورد قرآن سؤال مى كردند و او جواب مى داد.[16]
15. آية الله صدرالدين حائرى شيرازى
متن نوشته ايشان درباره كربلايى كاظم
والصّلاة و السّلام على محمّد و آله الطّاهرين، اما بعد: اينجانب در دوران طلبگى كه در قم مشغول بودم، حدود سنه 1334 شمسى، آن روزها به مدرسه فيضيّه مى آمدم و مباحثه داشتم.
