7. براى تخلّى، از آبراهها و راههاى عبور مردم و گورستانها و مقابل در خانه ها و محلّ فرو ريختن ميوه ها و در اطراف مساجد و در آبِ جارى وراكد استفاده نكند، رو به قبله و پشت به قبله، رو به باد، رو به خورشيد و ماه نباشد، در زمين سخت، در حال ايستاده، و در لانه حيوانات ادرار نكند، زياد طول ندهد، در دستشويى چيزى نخورد و نياشامد، مسواك نزند و جز به ضرورت و به ياد خدا، حرف نزند.
عبرت از تخلّى
در همين كار تخلّى هم بايد با چشم عبرت نگريست و حكمتهاى آن را شناخت و به رمز و راز دستورهاى دينى و فرمانهاى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) دقّت داشت. هر چيزى سببى دارد و هر علّتى به معلولى منتهى مى شود و حركات اختيارى انسان ريشه در تصميم و حبّ و بغض و حالات قلبى دارد و دل انسان نيز ميان دو جاذبه الهى و نفسانى قرار دارد و سزاوار است كه انسان، حسابگر عملكرد خويش باشد.
تخلّى، بيانگر نقص و نياز انسان است. خوردنيها و نوشيدنيها هم انسان را وادار به دفع عفونتها و پليديها مى كند. همچنانكه انتظار ندارد كه بوى كثافاتش خوشبو باشد، از كارهاى زشت خود هم نبايد جز تأثير زشت انتظار داشته باشد. چگونه مى توان از ظلمت، نور به دست آورد و از حنظل، زراعت برداشت كرد؟ اميد كجا و آرزوهاى دور و دراز و خيالى كجا؟ گندم از گندم برويد، جو ز جو، گرچه خداوند، مهربان است و سيّئات را به حسنات مبدّل مى سازد، امّا اين نبايد سبب غرور انسان شود و به نام توكّل، دست از كار و استفاده از وسايل و اسباب بكشد. بايد از تبديل شدن خوراكيها و نوشيدنيها به كثافات عبرت گرفت. همه متاع دنيوى كه مورد عشق و علاقه انسانهاست چنين است و بايد پستى و بى ارزشى دنيا را از اين رهگذر شناخت و زشتى رذايل را فهميد و آلودگى حرام را دريافت. بايد از كبر و گناهان گريخت و درهاى تواضع و پشيمانى و حيا را گشود و در ادا و انجام فرمان الهى كوشيد.
